Verzamelde gedichten (1922-1943)

[p. 110]

Herfst

Asters en chrysanthemen,
het leven staat allengs stil -
diep in mijn hart het spreken
van een stem die niet sterven wil,
weerloos overgegeven
aan het bedenken bemind
hoe soms in dit kleine leven
de groote droom begint.

Jaren volgden na jaren -
weèr worden de rozen oud,
tusschen hemel en aarde
hangt de geur van stervend hout,
de dag moet sneller breken:
een lied dat vergeten raakt,
gelijk ook mijn leven zal wezen
als dit bloed zijn kringloop staakt.

Wat rest van àl dit streven?
Een toegemeten stuk grond -
Van het hoogmoedig weten?
Een eeuwig-zwijgenden mond -
Van lippen, roekloos gekuste,
Van wanhoop en overmoed?
Een plek waar, leeg van lusten,
wij slapen gaan voorgoed.

Zwervend over ons dooden
zal alleen de groote wind
verhalen aan wolken en boomen
van een die het diepst werd bemind,
hoe de dubbel-ster van haar oogen
een fonk'lend geleide bood,
een helder geluk in dit leven,
een toeverlaat na den dood.

[p. 111]

 

- Asters en chrysanthemen,

 

het leven staat allengs stil -

 

diep in mijn hart het spreken

 

van een stem die niet sterven wil

 

en mij dwingt naar het helder weten,

 

brandend en plotsling ontwaakt,

 

hoe soms in dit heilloos leven

 

een heilige adem ons raakt.