Sonnetten voor Cynara

[p. 11]

V

Minnaars van dezen nacht, gedenk in dezen nacht
wie slaaploos ligt alleen en ziet de sterren dooven,
waarmee de winterhemel sneeuwwit lag bestoven -
gedenk wie uur na uur de liefste heeft verwacht.

Een late sluimer heeft de droom teruggebracht
van een seizoen met haar, de bloesemende hoven,
zon, wind en plassen, de helle lucht daarboven
en haar aanwezigheid des daags en iedren nacht.

Minnaars van dezen nacht, neemt dit aan van een man,
die als geen sterveling verdient te zijn verlaten,
weest voor de liefste lief, want zij die haar vergaten
boeten in eenzaamheid hun schuld - en dan? en dan?
Gelooft het woord, hier niet gezegd ten eigen bate,
van een die het tot schâ en schande weten kan.