Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids
(1630)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 378]
| |
 broken:
O droeven staet! doe wy aen ’swaters kant Ga naar margenoot+
Te Babylon, ver van ons vaderlandt
Van yeder mensch verschoven en verlaten,
Soo hier soo daer by hoopen neder saten!
2 Des heyls gedenck doet dickmaels tranen vlieten.
Dat proefden wy gevangen Abramiten,
Doe ons aldaer ’tver-reyckende gedacht
Te voren we’er het schoone Sion bracht.
Een tranen-vloedt vloodt neder langs de wangen.
(Ach! beter geen dan hopeloos verlangen.)
3 Een droeve ziel laet vreuchden-oeff’ning varen.
Soo was’t met ons. stom lagen onse snaren.
Haer soet geluyt (soo vreuchden-rijck wel-eer,
Soo droevigh doe.) begalmd’ ons oor niet meer;
Daer kon geen geest in onsen ving’ren komen;
Elck nam sijn harp en hings’ aen Wilgen-boomen. Ga naar margenoot+
4 Beschimpte ramp verdubbeling van lijden.
’tOnaerdigh volck dat ons in onheyls tijden
Gevangen hiel’ ontsloot (ach bitter lot!)
Ontsloot den mondt ten goddeloosen spot,
En sprack: Wel-op, verlustight onse ooren Ga naar margenoot+
En laet ons eens een liedt van Sion hooren.
5 Hoe dommer spot hoe swaerder ongenoegen.
Wie eyschter vreuchdt daer ’thuylen bet sou voegen?
Sy deden’t ons. dies yver ’thert ontstack
En onse tong dees stoute woorden sprack:
| |
[pagina 379]
| |
Schoon ’tlusten ons, en keel en snaer stond vaerdigh
Ten Godt-gesang: uw’ ooren zijn’s onwaerdigh.
6 Een wijse ziel haet ongerijmde dingen,
Wy ’sHeeren liedt, wy ’sHeeren liedt te singen Ga naar margenoot+
In’t vreemd (ach sy) in’t vreemd onheyligh landt?
By godloos volck? Ierusalem ter schandt?
Noch nu noch oyt. wech ver-verdoolde sotten,
Een vast gemoedt verset sich door geen spotten.
7 Gegronde lieffd’ en wordt niet licht versmeten.
Eer moet mijn handt des harpen-spels vergeten: Ga naar margenoot+
Eer kleeff de tong my spraeckloos aen den raeck Ga naar margenoot+
Dan dat ick u Ierusalem, vermaeck
En lust mijns ziels, verwerp uyt mijn gedachten
En ’t opper-wit der vreuchden niet sou’ achten.
8 Daer straffe slaept rechtvaerdight sich de boosheyt.
Gedenck, o Heer, gedenck der goddeloosheydt, Ga naar margenoot+
Gedenck des hoons die ons van Esaus stam
Soo onverdient en wreed’lijck over-quam,
Ach! over-quam, doe Salems hooge dingen
Door wight des ramps ter droever laeghte gingen.
9 Geen swaerder pijn, als ’tluck is aen’t verloopen,
Dan dat elck een noch ramp tot ramp wil hoopen.
O! wreede tael uyt booser menschen mondt!
Sa (spraken sy) verdelghtse tot den grondt.
Geen steen op een. verne’ert de hooge daken.
Wilt haren val gants onverrijss’lijck maken.
10 Daer macht ontbreect verzaet sich ’thert met wenschen.
O Babel, nest van hoogh-geherte menschen, Ga naar margenoot+
Ten val gedoemt: gezegent wesen moet
Die’t u vergeld’ en ons eens wrake doet;
Die, blindt en dooff op’t moederlijcke weenen Ga naar margenoot+
Vw’ kind’ren vatt’ en morssels’ aen de steenen.
|
|
