Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids

[p. 350]

Den Cxxv. Psalm.

1   DE stercke stormen mogen blasen
De blixem strael’ sijn licht,
De donder volg’ hem dicht,
Den hagel magh’er onder rasen;
’tKan Sions bergh, soo vast gelegen, ⁺
Al niet bewegen:

2   De ramp die magh verschricklijck dreygen,
Oock magh de heel natuer
Sich toonen vol getruer
En als ten diepe valle neygen;
Noch sullen al die Godt vertrouwen
Haer vastheydt houwen.

3   De bergh van Godt ter woonst verkoren
Blijft eeuwigh-eeuwigh staen:
Noyt sal de mensch vergaen
Die Gode ’thert heeft toe-gesworen,
In’t Godt-getal blijft hy geschreven
Ten wissen leven.

4   De vyandt magh vyandlijck naken,
En poogh’ (ten moordt gestelt)
Met alle krijghs-geweldt
Sich meester van den muyr te maken;
’tIs Salem, rontsom in de bergen, ⁺
Een ydel tergen:

5   Ellende magh de vroom’ omringen,
Hardneckigh ramp-bescheer

+ 1

+ 2

[p. 351]

 

Tast’ haer na ziel en eer;

 

De Heer, beheerscher aller dingen,

 

Is om haer heen (o groote sake!)

 

En doet de wake.

 

 

 

6   En schoon, sijn Wijsheydt laet by tijden

 

Den goeden metten qua’en

 

Een selve roede slaen:

 

Sijn goedtheydt raemt een maet in lijden.

 

Een wijl is’t quaedt (en ’theeft sijn rede)

 

Maer ’thoudt geen stede.

 

 

 

7   Na harde komen sachte poosen.

 

De liefd’ hengt geen verderf.

 

Godt laet der vromen Erf ⁺

 

Niet onder ’tjuck der goddeloosen,

 

Om niet in’t spoor van boose zeden

 

Met haer te treden.

 

 

 

8   Der boosen staff sal niet verouden

 

(Al isser blick noch schijn

 

Wanneer het endt sal zijn)

 

Op haer die ’thert deuchdt-vaerdigh houden;

 

Ten end’ sy hun des ondeuchdts smetten

 

Niet aen en setten.

 

 

 

9   Der boosen by-zijn is gevaerlijck.

 

Daer kleeft off meer off min.

 

Daer sluypt te mets wat in.

 

Niet-wel-verselde deuchd’ staet swaerlijck.

 

’tVeel sonden-sien lockt vrome handen

 

uyt vroomheydts banden.

 

 

 

10   Dit (seg ick) is’t waerom de Heere

 

Op sijn verkoren tal

 

Het juck niet laten sal;

 

Haer heyl ten vordring, hem ter eere.

+ 3

[p. 352]

 

Elck ding sijn nut; soo ’tplagen-senden

 

Als ’tplagen-enden.

 

 

 

11   Dit is, o Godt, dit is mijn wenschen: ⁺

 

Doet yeder na hy doet;

 

Den recht-gesinden, goedt;

 

Maer quaedt zy ’tloon van quade menschen ⁺

 

Die op verkeerde wegen wand’len

 

En slimheydt hand’len.

 

 

 

12   Dit is, o Godt, dit is mijn bede:

 

Doet eeuwlijck eeuwlijck wel

 

Aen ’theyligh Israel;

 

O! dat de lieffelijcke vrede

 

Met overvloedt van soeten zegen

 

Haer standt bejegen’.

+ 4

+ 5