Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids

Den xcix. Psalm.

1   GOdt erstijght ten throon ⁺
En aenvaerdt de kroon:
Dies den volcken schroom
En vertsaging koom.
Heyl’ge Cherubijns
Zijn de zetel sijns.
Die op aerden leven
Moeten voor hem beven.

2   Groot in Sion d’Heer, ⁺
En verheven veer
Boven alle volck
Onder het gewolck.
(Loff sal uwen naem,
Groot en schricklijck t’saem, ⁺
Van elcks lippen strijcken,
En vol-heyligh blijcken.)

3   Dese Heldt, vol kracht, ⁺
Lieft alleen en acht
Heeft alleen sijn vreuchdt
In de suyv’re deuchdt
Van gerechticheydt,
Door hem selfs bereydt
En, ten baeck van leven,
Israël gegeven.

+ 1

+ 2

+ 3

+ 4

[p. 270]

 

4   Roemt hem over-seer, ⁺

 

Heft ten top van eer

 

’tLoff ons’s Gods; en kniel

 

Met door-schrickte ziel

 

Voor sijn voet-schabel.

 

Billijck is’t bevel:

 

Sijn’ groot-heylicheden

 

Zijn ons des wel reden.

 

 

 

5   Moses en A’ron, ⁺

 

Dien hy selfs vergon

 

Den soo-hoogen trap

 

Van sijn Priesterschap;

 

En oock Samuel:

 

Alsse (Israel

 

Ten gevall’) hem baden,

 

Hoord’ hy in genaden.

 

 

 

6   ’tRoepen van haer stem ⁺

 

Steegh, en neyghden hem

 

Dat hy Godt-spraeck gaff

 

Van den hemel aff

 

uyt een wolck-kalom:

 

Want sy ’theylighdom

 

Sijns gesets, vol waerden,

 

Trouwelijck bewaerden.

 

 

 

7   Ghy, Heer, onse Godt. ⁺

 

Ghy gaeft ooren tot

 

Hares mondts gebedt.

 

’tFeylen in de Wet

 

Hebt ghy in den lien

 

Over ’thoofdt gesien,

 

Maer ’tmoedtwilligh woelen

 

Vwe wraeck doen voelen.

 

 

 

8   Dies nu yeder poogh’ ⁺

+ 5

+ 6

+ 7

+ 8

+ 9

[p. 271]

 

Dat hy groot en hoogh

 

Van den Heere roem,

 

En in demoedt ko’m

 

Om ten bergh te tre’en

 

Daer der Godlijckhe’en

 

Glans is sijns met-deyligh:

 

Want de Heer is heyligh.