Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids
(1630)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijDen xcv. Psalm. 1 KOom by, en laet ons altemael Ga naar margenoot+
Met voechelijcke eeren-tael
Den Heere, kracht ons heyls, loff
| |
[pagina 261]
| |
 spreken.
Op op, laet ons de eerste zijn, Ga naar margenoot+
En met geneucht voor sijn aenschijn
De stem ten danck-liedt uyt doen breken.
2 Want Godt is een hoogh-machtigh Heer, Ga naar margenoot+
Een groote Koning. hoogh en veer
Is sijne boven alle Godtheydt.
Hy is’t die d’aerd’ haer vastheydt geeft, Ga naar margenoot+
Der bergen kruyn verheven heeft,
De woeste Zee in sijn gebodtheyt: Ga naar margenoot+
3 De woeste zee en ’tdrooge landt,
uyt-vormsels van sijn eygen handt.
Koom by, laet ons eerbied’lijck knielen, Ga naar margenoot+
Met Goddelijck ontsach geraeckt,
Voor’t aenschijn diens die ons gemaeckt
En macht heeft over lijv’ en zielen.
4 Hy is ons Godt; en wy sijn vee Ga naar margenoot+
Sijn herderlijcke handt staet re’e
Om t’sijner weyden ons te locken.
Daerom, soo ghy noch heden ’twoordt Ga naar margenoot+
Sijns goddelijcken aenspraecks hoort,
O! laet uw’ hert sich niet verstocken.
5 Sluyt (seyt hy) my doch ’therte niet,
Gelijcker voormaels is geschiedt:
Geschiedt (o sy der grover schanden!)
In’t door-gedwaeld’ Arabia
Te Massa en te Meriba
In d’ongeboude woeste zanden:
| |
[pagina 262]
| |
6 Doe my uw’ muytigh voor-geslacht Ga naar margenoot+
Soo veelmaels terghd’, en mijne macht
(Daer sy doch wisse proeff van sagen)
Verkeerdelijck in twijffel toogh,
En, recht off haer de eerste loogh,
Na nieuwe Godt-blijck durfden vragen.
7 Sulcks dat my haers de walge stack, Ga naar margenoot+
En droeghs’ in herten-ongemack
Den langen tijdt van veertigh jaren.
O! ’tis een volck (dees’ woorden drong
D’afkeericheydt my van de tong)
Wiens duyster hert geen licht kan klaren:
8 Een volck, dat steeds ten dwael-wegh slaet
En ’thert ter slimheydt neygen laet
Om noyt mijn’ paden recht te naken.
Dies heb ick in mijn toorn geseyt Ga naar margenoot+
En swoer dat sy in eeuwicheydt
Den lust mijns rusts niet souden smaken.
|
|