Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids

[p. 239]

Den lxxxvij. Psalm.

1   IErusalem (de schoonste stadt met reden; ⁺
Wiens brave pronck op aerd geen weerga vind) ⁺
Is vast gegrondt op bergen, en bemindt
By Godt veel meer als and’re Iacobs steden.

2   God-lieve stadt, hoe heerlijck hoortmen klincken ⁺
Het waerde loff van uwen grooten naem!
Wat stroom van eer vloeyt allenthalven t’saem
Die uwe hooght in glory sal doen blincken!

3   Het rijck’ Egypt sal des geruchts verwond’ren; ⁺
Oock Babylon: (die dus van Godt haer wendt) ⁺
Van haer wordt Godt als Heer en Godt erkent
Als sy den brom uws glorijs hooren dond’ren.

4   Den Philistijn, den Tyrier, den Moren
Sal’t in haer oor een soete lieflijckheydt
En eere zijn, wanneermen van haer seyt:
O! daer, een man in Godes stadt geboren!

5   De Hooghst’ haer grondt! En als uyt aller menschen
Ontelbaer tal Godt eens een uyt-les doet:
Wie sal, (door hoop’ van mede-lot in’t goedt)
Wie sal sich dan geen Sions borger wenschen?

6   Wie sal niet gaern sijn naem belett’ren laten
In Godes boeck? op dat doch dese stem
Sijn standt oock raeck en toe-pas heb op hem:
Een Sions man een van Godts ondersaten!

+ 1

+ 2

+ 3

+ 4

+ 5

[p. 240]

 

7   Hoe den geluck’ hoe oock der vreuchde nader.

 

O! isser dan off vreuchd off vreuchdes schijn ⁺

 

In sang off spel: ’tsal dijns, o Sion, zijn.

 

Mijns heyls en lusts zijt ghy de eenig’ ader.

+ 7