Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids
(1630)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijDen lxxxij. Psalm. 1 SY die, om voor ’tGemeen te waken, Ga naar margenoot+
Aen’t stuer der Menschelijcker saken
Verheven, en, in daedt en schijn,
Op aerdt als kleyne Goden zijn:
Die hebben boven haer een hooger:
Den grooten Godt. een scherp beooger,
Een nau door-gronder van haer staet
En haer geheele doen en laet.
2 Hoe langh (seyt hy tot haer) sal’t wesen Ga naar margenoot+
Dat sich uw’ moedtwil niet sal vreesen
De wage valsch te laten gaen?
De Goddeloose voor te staen?
De banck bedriechelijck te spannen
Ten wel gevalle van Tyrannen?
Te maken dat de vrome schroomt
Dat hy voor uwen recht-stoel koomt?
3 Welaen (noch kondt ghy straff ontvluchten)
Laet uw’ Gemeent niet langer suchten.
Schaft eens-streecks recht aen arm en rijck. Ga naar margenoot+
Kreuckt noyt. doet We’eu en Wees gelijck.
| |
[pagina 229]
| |
Ontruckt de kleyne, vol benauwen, Ga naar margenoot+
Des boosen Giers bloedt-klamme klauwen.
Laet geen verong’lijckt hert bedroeft.
Doet hulp en recht daer’t hoort en hoeft.
4 Wat is’t? Niet een van haer die luystert. Ga naar margenoot+
De Reden slaept. ’thert is verduystert.
Ick klop: doch voor een doove poort.
Sy gaen in drieste domheydt voort.
Sy sien de saken vast vervallen:
En ’troert haer ’therte niet met allen.
Sy sien onordening in swang:
Maer gaen al haren ouden gang.
5 Sy sien des Landes vryicheden
Ellendighlijck met voeten treden;
Sy sien het heyligh recht verplet,
En moedtwil op den throon geset;
Sy sien den Staet na ’therte boren;
Sy sien sijn ondergang geboren:
Sy sien’t. en zijn al siende blindt,
Twijl daer haer baet-sucht nut by vindt.
6 Neen. niet alsoo, verdurven zielen.
De wraeck is u al op de hielen.
Al swelt, door hoovaerdy, uw’ geest;
Al hebt gh’ hier niemandt dien ghy vreest;
Al meent gh’ uw’ selfs-verkoren Wesen
De maet en leeft van recht te wesen;
Al is de wer’lt, na uw’ gelooff,
Voor u en uws gelijck’ een rooff:
7 Al laet uw’ dertelheydt sijn lusten
De maet zijn van des Landes rusten;
Al waent uw’ sotheydt ’tAlgemeen
Om uwent wil te zijn alleen;
Al gaet ghy reed’lijckheydt bedelven;
Al maeckt gh’ Afgoden van uw’ selven;
| |
[pagina 230]
| |
Al trotst ghy op uw’ heerschappy;
Hoe groot: noch zijt ghy onder my.
8 ’tIs waer, ghy draeght den naem van Goden; Ga naar margenoot+
’tHeel’ landt duyckt onder uw’ geboden;
Ick vest’ u in de Mensch-vooghdy;
Vw’ stam (ick kent) daelt aff van my:
Het zijn, het zijn verheven Trappen
Die ick uw’ voeten laet bestappen;
De stralen uwes glans’s zijn klaer;
Vw’ heyl waer groot, nam’t ghy’t wel waer:
9 Maer nu uw’ Doen (van deuchdt verbastert)
Vw’ pronck ont-pronckt, uw’ kroone lastert,
Vw’ staet mis-staet, mijn aert versaeckt
En u ten slaeff der lusten maeckt:
Nu ghy van Herders en beminders
Veraerdt tot stroopers en verslinders;
Nu ghy geen ding soo weynigh lijckt
Als daer ghy met den naem van prijckt:
10 Nu ghy, uws selfs en mijns vergeten,
Den doodt-steeck geeft aen uw’ Geweten;
Nu ghy slechs op uw’ lusten luymt,
En stout verdertelt in uw’ ruymt;
Nu ghy gerechticheydt laet varen:
Soo salse u voor al niet sparen Ga naar margenoot+
Die niemandt oyt, hoe hoogh van waerdt,
Die niemandt op der aerden spaert.
11 De Doodt, die niemandt kan ontspringen,
De Doodt, het eyndt van alle dingen,
De slechte Doodt is u te goedt:
Een and’re Doodt is’t daer gh’a’n moet:
D’heylloose Doodt. die u t’ontijden
Den draedt des levens aff sal snijden:
D’heylloose Doodt, der schelmen Straff:
Want als Tyrannen moet gh’er aff.
| |
[pagina 231]
| |
12 Hier, wachten u de wreede koorden;
Daer’t ijser, gierigh om te moorden:
Hier, wordt u dood’lijck giff gekoockt;
Daer, heymelijck verraedt gestoockt:
Elck loert op’t monster der Nature,
En hongert na bequame ure:
Int endt, de ramp met voll’ gegolff,
Valt op den algemeenen Wolff.
13 Aldus sprack Godt. Maer wy, sijn schapen,
Voor wien, soo’t schijnt, de Wetten slapen;
Die tot versmaetheydt, leet en pijn,
’tGereede stoff en doel-wit zijn:
Die alle uyr onseker leven
En tot een proye zijn gegeven:
Wat sullen wy? waer gaen wy heen?
Tot Hem, die acht op onse re’en.
14 Nadien dan ’trecht al is geweken,
En tyranny klaer door komt breken:
Wat raedt, o Godt, in sulcken standt? Ga naar margenoot+
Neem ghy het stuck selfs by der handt.
Ghy grootst’ van al die d’aerdt bewoonen,
Ghy die de Scepters en de Kroonen
Na uwen welgevalle deylt,
Doe recht nu recht by menschen feylt.
|
|