Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids
(1630)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 133]
| |
 Bevrucht met vreuchdt, dringt my wat nieuws te singen.
De tong wil ’thert; de penn’, de tong voorby
Twijl ick dit Rijm voor mijnen Koning vly.
O ghy by wien, in schoont en liefgetallicheyd, Ga naar margenoot+
Geen Mensch oyt moght: wiens tong door taels bevallicheyd
De herten rooft. waer door ’tgebeurt dat dy
Godts rijcke gunst gestadigh is ter zy’:
2 Vergoodde ziel, gesterckt tot sware wegen, Ga naar margenoot+
Gord aen, gord aen den Konincklijcken degen.
’tGelucks geley wensch ick u, moedigh Vorst, Ga naar margenoot+
En in den strijdt een onvertsaeghde borst.
Treck heen. en zy een bolwerck voor de waerheydt,
Voor d’Arm’ een schilt. so stijght u naem in klaerheyt,
En uwe handt, ten strijd’ geswind en koen,
Sal zeegh-rijck zijn, en groote dingen doen.
3 Durff dan een Mensch sijn swaert ten slagh verheffen: Ga naar margenoot+
Vw’ scherp geschut sal hem het herte treffen,
De volcken oock doen sincken haren moedt,
En, t’onderbracht, doen vallen u te voet.
Een Rijck, wiens throon gedurigh zijn en staen sal, Ga naar margenoot+
Een Rijck, dat noyt verswacken noch vergaen sal,
| |
[pagina 134]
| |
Is’t Rijck, o Heldt, daer ghy de kroon van draeght
En uwen Godt door billijckheydt behaeght.
4 Met vreuchden-salff heeft Godt uw’ hoofdt begoten, Ga naar margenoot+
En meer gelieft dan all’ uw met-genoten.
Want ghy, mijn Heer, hebt boven alle schat
De Deuchdt in waerdt, de sond in haet gehadt.
Dies is’t een lust wanneermen uw’ cieraden Ga naar margenoot+
Te voorschijn langt uyt Elpen-beenen laden,
En soete lucht, alom uyt uw’ gewaedt,
Van Aloes en Myrrh’ ten neus’ in-gaet.
5 Wat is’t een vreuchdt, en heerlijck om aenschouwen, Ga naar margenoot+
Als achter dy, by dijne staet-jonckvrouwen
Een schoon gevolgh van Konings Dochters gaet,
En, heus van ze’en, ten eeren-dienste staet!
Maer (’tgeen noch meest het ooge doet verblijden)
Vw’ bed-genoot staet u ter rechter zijden:
De ed’le Bruydt, die waerdt te zijn aenschout,
In schoonheydt glanst en flonckert in haer goudt.
6 Maer ghy, o Bruydt, merck op, en leen uw’ ooren, Ga naar margenoot+
Om, diep bedaert, mijn reden aen te hooren.
Vergeet u volck en u geboorten-landt;
Set Vaders Huys en Maeghschap aen een kant.
Den Koning gev’ alleen uw’ hert en sinne:
Soo noodt uw’ schoont hem stercker t’uwer minne, Ga naar margenoot+
En bindt sijn hert. wel op, bewijs hem eer:
Hy is, Hy is uw’ Koning en uw’ Heer.
7 De Dochter Zor, die goudt en water-rijck is, Ga naar margenoot+
Wien menigh Vorst in macht noch pracht gelijck is
Komt met geschenck sich t’uwen throone spoen;
En ’tgrootsche volck, demoedigh, bede doen.
En ghy, o Heldt, slaet oogen en gedachte
Op uwe Bruydt, een Maeght van hoogh geslachte;
Van edel bloedt; een waerdigh Konings Kindt;
Die heerlijck is in al watm’ aen haer vindt. Ga naar margenoot+
| |
[pagina 135]
| |
8 Haer pronc krijght pronc door schoonheyt van haer leden;
Haer leden-schoont verschoont sich door haer zeden.
’tCieraet is schoon; de leed’ en zeden fris;
Maer ’te’el gemoedt, het schoonst’ noch datter is.
In kleed’ren, die de naeld met konst door-dwaelt heeft, Ga naar margenoot+
Komt dese Bruydt en waerde Koningin,
Met haren sleyp van Maeghden, tot u in.
9 Een welkoms roep, een vreuchdelijck gemommel, Ga naar margenoot+
Een handt-geklop, een woeligh voet-gedommel
Vervult de lucht, terwijl sy, selfs verblijdt,
Met haren staet na ’sKonings huys toe rijdt.
Doch ghy, o Maeght (op dat u ’t te’er verlangen Ga naar margenoot+
Des Maeghschaps, noyt het herte koom bevangen)
Sult metter tijdt aenschouwen uw’ geslacht,
Dat heel de Aerdt sal hebben in sijn macht.
10 T’wijl sal uw’ loff niet ongeweten blijven: Ga naar margenoot+
Mijn tong, door tael; mijn penn’, door konstigh schrijven,
Sal uwen naem door yeders mondt doen gaen,
En in elcks hert uw’ heugh’nis danck’lijck staen.
|
|
