Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids

[p. 128]

Den xliij. Psalm.

1   GEeft vonnis, Godt, aenvaerdt mijn sake, ⁺
Bedingt, volvoerts’; en maecktme vry
Van’t volck dat, hard, en heet ter wrake,
In snoodt bedrogh neemt sijn vermaken
’tIs wind, al staen ons menschen by,
Is Godt niet op ons zy.

2   O sterckt’ en steunsel van mijn leven, ⁺
Waerom verstoot ghy my soo veer
Waerom, van mijn partij gedreven,
Moet ick in muff verdriet om sweven
Nu sendt uw’ licht en waerheydt ne’er. ⁺
(In Godt vindtm’ alles we’er.)

3   Dat ick door haer geley magh raken
Tot uwen Bergh, die soete kust,
En onder u verheven daken ⁺
Het Godt-gewijd’ altaer genaken.
De Mensche soeck’ al waer hem lust:
In Godt alleen is rust.

4   Ghy Godt, tot zielen-lust verkoren,
Zijt daer ick na verlang met smert
Vw’ eere lust my te doen hooren
Door Lof-dicht uyt u gunst geboren
’tIs weeld in een godtsdienstigh hert
Dat Godt gepresen werdt.

+ 1

+ 2

+ 3

+ 4

[p. 129]

 

5   Wat is’t, mijn geest, dat u doet wancken?

 

Hoe woelt ghy soo, vertrout den Heer.

 

’kWeet wel dat ick hem noch sal dancken,

 

(Mijns aenschijns Heylant) door lof-klancken

 

Al is ’tgeluck somwijlen veer,

 

Als Godt wil neemtet keer.