Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids
(1630)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijDen xxvij. Psalm. 1 MYns levens Sonn’, het voor-licht op mijn paden, Ga naar margenoot+
De grondt mijns heyls, het stutsel van mijn gang
Is Godt de Heer. puff alle noodt en quaden:
Een Godt-rijck hert en voelt sich nimmer bang.
Doe mijn party, bevrucht met ongeval, Ga naar margenoot+
Het gantsch geweldt van hare wapen-kracht,
In boosen wil, moordt-gierigh, op my bracht,
Stiet sy den kop, en viel een swaren val.
2 Men sla om my een dichten leger heen, Ga naar margenoot+
Men spitt’ en grav’ en treck’ sijn wallen hoogh,
| |
[pagina 74]
| |
Men zy met schild’ en spiessen op de beenen,
De glans van’t stael beschittere mijn oogh,
De oorloghs-trom door-schatere mijn oor:
Geen bloode vlaegh, geen killing raeckt mijn hert.
Mijn hert, dat sich, in allen noodt en smert,
Op Godt verlaet, en raeckter veyligh door.
3 Een eenigh ding heb ick voor alle dingen Ga naar margenoot+
Van Godt gebe’en, en salder oock na staen:
Dat ick (ontslaeft van aerdtsche slommeringen,
En buyten vrees van uyterlijcke qua’en)
Mijn leven lang een blijff-plaets hebben magh
Ontrent de ste’e daer hy sijn wooning houdt,
Daer ’toogh met vreucht den schoonen dienst aenschout
En ’theyligh Huys besichticht dagh aen dagh.
4 Wanneer my dan ellende gaet bespringen Ga naar margenoot+
En sware ramp gevaerlijck wil aen boordt,
Wanneer party, geweldigh, aen komt dringen,
En alles dreyght en neyght na swaert en moordt,
Soo wordt my mijn Godtsdiensticheydt te nut,
Door dien Godts gunst huts-wijse om my staet,
Waer achter ick het over-hangend’ quaedt
Ontschuylen kan, en rontsom ben beschut.
5 Gelijck een Slot, door kloecke menschen-handen
Gebouwt op een onnakelijcke rots,
Aen geenen oordt door storm is aen te randen,
Maer, vast gegrondt, den vyand’ staet ten trots:
Alsoo oock Ick. de gunst mijns Godts houdt my Ga naar margenoot+
Houdt my het hoofdt, mids in ellenden, op.
De Vyandt woelt, doch stoot sijn trotsen kop,
Hoe dicht en swaer sijn handt rondtsom my zy.
6 Dies wil ick hem het stemmen-offer brengen,
En spreken loff in sijn gewijdde tent,
En ’tloff-gespraeck met sang-gedichten mengen
Mijn Godt ten danck, die alle qualen endt.
| |
[pagina 75]
| |
Wanneer den angst, door voor-geblick van pijn, Ga naar margenoot+
Bywijlen my tot droeve klachten perst,
Wanneer ’tgebedt ter banger borst uyt berst,
Laet, Heer, mijn woordt by u niet vruchtloos zijn:
7 Laet, Heer, mijn woordt by u genaed’ erlangen
En onverhoort van uwen throon niet gaen.
Waer sal ick heen om vasten troost t’ontfangen?
Waer, dan by u? dien’t duydelijck vermaen Ga naar margenoot+
Vws trouwen woordts in noodt te soecken raedt,
Als ick my ’thert gestadigh dese re’en
Toe-luyst’ren hoor: soeckt mijn aenschijn alleen,
Daer vindtmen troost en vollen toeverlaet.
8 Welaen, mijn Godt, uw’ aenschijn sal ick soecken:
Verberg’et, o! verberget voor my niet, Ga naar margenoot+
Laet immermeer my d’oogen niet bedoecken
Van duysternis daer wanhoops quael uyt vliet.
Verwerp uw’ knecht, verwerp hem in de hit
Vws gramschaps niet. Verlies ick u, mijn Godt,
’kVerlies temael daer ick in heylloos lot
Mijn hulp, en al van heb wat ick besit.
9 Daerom, o Godt, vertraegh niet in genaden;
En ’twijl ick diep in quaedt bedoven legh,
Verlaet my niet ten rooff-aes van den quaden;
Treck uwe handt niet heelijck van my wech.
Wie wil (helaes!) wie wil op menschen staen? Ga naar margenoot+
Mijn Ouders bey’, de naeste door natuyr,
Verlaten my nu ’tkomt op harder uyr:
Maer trou is Godt. die neemt sich mijnder aen.
10 Weest, Heer, weest my een Leydtsman op uw’ wegen
Die feylleloos ter stracker Deuchde gaen,
Op dat ick noyt, door’svyandts macht verlegen,
Den omwegh kies van doodelijcke pa’en.
O! dat party den wil haers wrevel-moedts Ga naar margenoot+
Aen my niet pleeghd’, en ’tquaedt waer met de ziel
| |
[pagina 76]
| |
Beswangert gaet (haer ondancks) niet en viel
Na lust van d’handt noyt sat des vromen bloedts.
11 Haer leugen-balgh braeckt valsche tuygenissen,
En dicht my op daer ick noyt deel aen hadt.
Mijn hert besweek, den adem moest my missen
Soo soete hoop’ ’t inwendigh niet besat. Ga naar margenoot+
Mijns Heeren heyl, de volt van alle goedt,
Sal ick, verweckt uyt desen doodt van ramp,
Gewis noch sien. Vertsaeght niet in den kamp, Ga naar margenoot+
Maer weest getroost. misschien wat Godt haest doet.
|
|