Uytbreyding over De Psalmen des propheten Davids
(1630)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijDen xxvj. Psalm. 1 GEweldelijck geplaeght,
Argh-listelijck belaeght
Met lasteringe dicht om-vaen,
Onreyn in menschen-oogen
Door konst der stouter logen,
Roep ick u, Godt, tot richter aen. Ga naar margenoot+
2 In’t dichst van tegen-spoedt
Geeft my mijn onschuldt moedt;
De moedt, vertrouwen op den Heer;
De Heer, my, zijn vertrouwer
En nauwe bondt-behouwer
Ten val te komen nimmermeer.
| |
[pagina 71]
| |
3 Doe, Heer mijn Godt, doe vry Ga naar margenoot+
Een scherpe proev’ op my
Off ’tbinnenst is als ’tbuytenst toont.
Sinck ne’er met ’sgeestes krachten
Int donckerst der gedachten;
Aenschouw wat in mijn diepste woont.
4 Daer sult ghy sien een hert Ga naar margenoot+
Waer niets geherberght werdt
Dan louterheydt van geest en sin,
Daer klare heugenisse
Van uw’ erbarmenisse
Heeft alle denckens krachten in:
5 Daer alles wordt gericht
Na ’tsnoer van waerheydts licht:
Dies ick noyt lossen gang en doe,
Maer met bedachte treden
In suyverheydt van zeden
Standtvastelijck tot uwaerts spoe’.
6 Den mensch wiens yd’le mondt Ga naar margenoot+
Is oneens met sijn grondt
Gewaerdig’ ick mijn by-zijn niet.
Wie isser die met sluypers
Off schoon-vermomde luypers
My immer my vermengen siet?
7 Ick haet in ernst, en my’ Ga naar margenoot+
De t’samen-rottery
Van menschen, die, veraerdt van ze’en,
In stoute achteloosheydt
En ongetoomde boosheydt
Ongoddelijcke paden tre’en.
8 Met een gewis gemoedt Ga naar margenoot+
Daer niet in woont dan goedt,
| |
[pagina 72]
| |
Daer geen verholen sonden broen,
Wil ick my, Heer, op-maken,
En ’theyligh altaer naken,
En een behaeghlijck offer doen.
9 Daer sal met soet gebrom Ga naar margenoot+
’tGeluydt van Luyt en trom,
Verselschapt met mijn stem-geklanck,
Vw’ wonderhe’en doen hooren
En d’omme-staende ooren
Verlustigen door loff-gesanck.
10 De plaetse daer ghy woont Ga naar margenoot+
En sichtelijck in toont
Vws goedtheydts en uws Godtheyts glants,
Daer d’uytgedruckte panden
Vws glorijs zijn voorhanden,
Vermaeckt mijn ziel en trecktse gants.
11 Dus hangt mijn hert aen dy: Ga naar margenoot+
Daerom en blusch t’onty’
Des levens vonck alsoo niet uyt
Als in haer, dien, aen sonden
Te slaeffelijck gebonden,
De straff den deur der boete sluyt.
12 Ontruck my ’tleven niet,
Gelijckmen veeltijts siet
Dat sy in yl ter Hellen gaen,
Wiens keel om bloedt te drincken,
Wiens handen tot geschincken, Ga naar margenoot+
Wiens le’en tot listen vaerdich staen.
13 De dwaleloose baen Ga naar margenoot+
Van mijn volmaeckte pae’n
Sal ick, onsondigh, blijven tre’en.
Daerom, Heer, maeck een ende
| |
[pagina 73]
| |
Van droefheyt en ellende.
uyt volheyt der genadiche’en.
14 Dat ick met vasten tredt Ga naar margenoot+
Mijn gangen richtigh set,
Is uwes goedtheyts milde vrucht.
Dies ick my niet sal schromen
Waer menschen t’samen komen
Te eeuwigen uws naems gerucht.
|
|