Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen

Over de 7. laetste Vers. des VII. Psalms.

GOd is een rechte Richter, die niet terstont komt plagen,
So haest de menschen feylen; maer dreygt-se alle dagen.
Wilt gy u niet bekeeren? hy sal sijn swaerdt gaen wetten
En doodelijcke pijlen op sijnen boge setten.
Vol-hard gy noch in sonden? hy mickt de: scheut is vaerdig.
Den boog is in-getogen. Versmaet gy hem onwaerdig;
So snoit de pijl daer henen: dies maeckt ghy u verderven

[p. 243]

 

En komt, door u niet-achten, in een onsalig sterven.

 

Hy die geern met een ander yets quaedts wil gaen beginnen,

 

En met sijns naestens onheyl bevrucht is in sijn sinnen,

 

Is als een slapend mensche, die door de valsche dromen

 

In hoop van groote dingen al slapend is gekomen,

 

Maer 's morgens gaen de oogen t'saem met de sinnen open,

 

Een ydel na-bedencken blijft hem van al sijn hopen:

 

Hy meynt wat quaets te brouwen; maer 't sal sijn eyghen quaet zijn;

 

Hy heeft verraedt op handen; Maer 't sal sijn selfs verraedt zijn;

 

Hy is gelijck de menschen die somtijdts kuylen delven,

 

En meynen 't voor een ander, maer komt haer op haer selven.

 

Haer eygen quade listen die komen haer besluypen

 

En doen haer haren moet-wil op hare koppen druypen.

 

Nu danck ick God mijn Heere; want hy is goedt en billick:

 

Des hoochsten naem te loven, dat wensch ick, en dat wil ick.

Niet dat een Christen soo behaegt

Dan dat God sijn parthij verdraegt,
En lang blijft toeven met den slag;
Op dat hy sich bekeeren mag.
Soo dan de boos' op God niet past,
En van de straffe wordt verrast:
Het vonnis dat dien Richter wijst
Dat doet hem wee, hoe-wel hy 't prijst.