Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij[WAer alle-fins d'Eenvoudicheyt]Sang: La Princesse.
WAer alle-fins d'Eenvoudicheyt
In 's menschen daden en beleyt:
Waer Schijn verdreven,Ga naar margenoot+
Uyt al die leven,
Wat sturf er ramp en leyt!
Voor-sichtigheyt waer noo- de-loos,
Maer nu is boosheyt dubbel boos:
Vraegt gy waer-om?
Al de Werelt gaet voor Mom.
2.
De Hov'ling, die (quansuys al heel)
Sich stelt als menschelijck en e'el,
Zijn leed' en zeden,
Vol heussicheden,
Beloven vry wat veel;
De tong is vol dienst-vaerdicheyd,
Maer 't herte vol onaerdicheyd,
Liefd'loos en krom:
Lijckt hy yet: hy gaet voor Mom.
3.
De Man die sich soo deftig toont;
Wiens baert eerbiedicheyt af-troont;
In welckers treden,
Aen-sicht, en kleeden
Een Wer'lt vol wijsheyt woont;
Daer School of Kerck op word geboud,
Leeck half soo wijs nier als m' hem houd,
Waer 't volck niet dom
En hy niet en ging voor Mom.
| |
[pagina 195]
| |
Voorsichtighe eenvovdigheyt. Die soo Gods huys betreet, eenvoudigh en voorsichtigh,
Niet uyt gewoonte en sleur, maer yv' righ Christen plichtigh:
Die heeft het wit getreft, en kan verstandigh wand'len,
Waer men van Gods-dienst, en sijn waerheyt soeckt te hand'len.
| |
[pagina 196]
| |
4.
De mensch, in praet soo net en juyst,
Wien heel de Werelt schijnt gekruyst;
Op welckers lippen,
Die noyt mis-glippen,
De Deugd heel schijnt verhuyst;
Die 't hoost laet hangen als een bies:
De'e by de menschen groot verlies
In naemen ro'm,
Ging hy niet staeg-uyt voor Mom.
5.
De Staet-na-gaende Pharise,
De Kerckelijcke Staats-man me'e,
Alis in beyden
Die tong vol vleyden,
't En heeft in 't hert geen ste'e:
Alschijnen sy meest Lammer-sacht,
Sy toonden Wolfs-aert, soo haer macht
Na wenschen klom.
Al de Werelt gaet voor Mom.
6.
Die al des Werelts Mommery
Sou gaen verhalen op een ry,
Met al d'Ellenden
Die sy kan senden,
Wanneer voleynden hy?
Sy is des Satans grootste kracht:
Sy past de kind'ren van den Nacht;
Die vlieden 't licht,
Of begoochelen 't gesicht.
7.
Speelt al de Wer'lt dan Momme-kans:
Laet gy, ô Christen-hert, nochtans
U doen en wesen.
Een voudig wesen.
Deugd is haer selfs een schans.
Zy soo gy schijnt; schijn soo gy zijt.
Met een sie toe: maeck dat al-tijd
De waer' Een-voud'
Om-sicht tot geselschap houd.
8.
Door d'algemeyne Momme-schijn
Moet Eenvoud 't on-eenvoudig zijn;
Doch niet ten quaden,
Of om verraden,
Maer mijding van 't venijn:
Niet in haer praet, gelaet, of daedt,
Maer in haer dencken om 't verraedt
Des wer'lts t' ontgaen
Dat of lijf of ziel kan scha'en.
9.
Te dencken dat'er quaedt kan 'schien,
(En door sulck dencken, om te zien)
En is van Gode
Ons niet verboden:
Sond moet, ramp mach men vlien.
Daer Liefde noch geen quaed en siet,
Denckt sy oock noyt dat quaed geschied,
Maer neemt wel a'n
Dat'er quaed geschieden kan.
10.
Sond moet men vlien; en dat al-tijd:
Ramp mach men vlien; als 't vlien niet strijd
Met Godes eere;
Of Waarheyts Leere
Daer door geen last en lijd.
VVaer Deugd met VVijsheyt is verselt,
Daer hindert arg'-list noch geweld:
En wijsheyt daelt
| |
[pagina 197]
| |
Dieper dan de ooge straelt.
11.
In 't kort: Serpent en Duyf gelijck,
Moet gy den weg na Godes Rijck.
Een-voudig hand'len,
Om-sichtig wand'len
Geest een gewissen wijck.
De schijn-deugd is ziel-schadelijck;
Het schoon gelaet, verradelijck;
't Heel pad, onveyl:
Slecht en recht: maer oog in 't zeyl.
|
|