Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij[DOor eygen Liefdes opgeweck]Sang: Doulants Almande.
DOor eygen Liefdes op-ge-weck,
Dat steeds het herte by is,
Komt licht-geraecktheyt; een ge- breck,
Daer niemand schier van vry is:
Door licht-geraecktheyt, toornicheyd; Die of in 't herte smoockt,
En haet broeyt, of, in-diense scheyd,
In daed' of woord uyt-roockt.
Hier weert sich menig mensche:
Meest met een
| |
[pagina 198]
| |
Raed tegen toorn. Gods raet aen Caïm was wel goet,
Al storte hy t' onnoosel bloedt:
Abigaels raet trof Davids hert,
Dat sijnen toorn besadigt wert.
| |
[pagina 199]
| |
 ledig wenschen.
Som-tijds oock door een vast op-set;
Somtydts door overleg,
Van Philosophen raed en wet:
Maer 'k weet ons nader weg.
2.
Ga naar margenoot+Betracht de Lesz', ons voor-geleyt
Van Gods hoog-waerde Sone:
Laet ongeveynsd' Ootmoedicheyt
Uw's Zielen grond bewoonen.
Waer d'eerste aen-drift word gestuyt,
Is van qua' buy geen nood.
En 't quaed moet heel ter herten uyt
Als gy sijn wortel dood.
Hoog-moed is gramschaps ader:
Daer die ruymt, ruymt te gader
Het nest van toorn, wraeck, en gekijf,
Met al wat rust verderft.
Dan heeft de rust een wis verblijf
Wanneer qua'e lust versterft.
3.
Dat gy u toorn beklaegt, besucht,
En anders wenscht te wesen.
Is maer een ijdele toe-vlucht.
Qua'salf doet niet genesen.
Dat gy een vast voor-nemen maeckt,
Is, of gelijckt, noch yet:
Maer als de pijl noyt wit en raeckt,
Wat baet het staeg ge-schiet?
Toorns uyt-berst willen keeren
Door Philosophen Leere,
Is soo ver wel: maer (laes!)'t verstand,
Licht loom en ongereed,
Heeft steeds de re'en niet by-der hand:
Meest leyt m' al eer men 't weet.
4.
Der Philosophen, raeckt het breyn;
Maer Christi Lesz', het herte.
Die Ziele van qua' tochten reyn,
Voed sond noch sonden-smerte.
VVaer reden maer het breyn bevat,
Daer kan geen wisheyd zijn;
Daer komt geen werck: of komt'er wat.
't Is sober, en met pijn.
O leer van onsen Heere!
Die 't quaed soo wis kont weeren:
| |
[pagina 200]
| |
Cieraet der vrovwen. 't Omhang van Peerl of Goudt, is geen Cieraet der Vrouwen.
Rampsalig, ydel, dwaes, zijn zy die 't daer voor houwen;
Maer zeedicheyt van Geest, verciert met Deugdes Lampen,
Welck hun gemoed verlicht, in 's Werelts donck're Dampen.
| |
[pagina 201]
| |
Gy toont dat 't geen 't welck onbesint
En sot den sotten is,
Haer wijste wijsheyt over-wint
Als 't licht de duysternis.
|