Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
Of vanTweederley heerschen.
| |
[pagina 182]
| |
't Swaerd in siin plaetse. Had Petrus, sijn ghemoed in dwangh?
Och neen; hy ging sijn ouden gangh.
Wat was hier op sijns Meesters beede?
Hou Petre! 't Swaerd moet in sijn Scheede.
| |
[pagina 183]
| |
Bestaet in Waerlijck dat te wesen
't Welck menig waenlijck roemt,
En sich me'e noemt;
Waer van elck den schijn
Sich genoeg laet zijn:
Waer van elck den schijn wil dragen,
Maer 't ware wesen niet bejagen.
4.
Die Christen met mond, hert, en daed is,
Die is 't alleen die in dees Staet is.
Of hy schoon, hier veracht,
Beschimpt, belacht,
Voor den waen-wijs, sot,
Arm, gering, en bot;
Voor den waen-wijs, sot moet lijcken:
Waarheyd sal beter vonnis strijcken.
5.
Een Christen, die, recht weder-boren,
't Aerdsch heeft versaeckt, 't Hemelsch verkoren,
Ga naar margenoot+Die is (en niemand meer)
Vol-komen Heer:
Die is Heer van 't geen
Waer van yeder een,
Waer van yeder een is slave,
Hoe groot van heerschappy en have.
6.
Den Christen, door sijns selfs verwinnen
Nu Heer en Meester van sijn sinnen,
Houd alles ne'er-gevelt
En in gewelt
VVat op Aerd' onrust,
Smert en tegen-lust,
VVat op Aerd' onrust in-voeren
En 's menschen ziele kan ontroeren.
7.
Geen aerdsche hoop pijnt door verlangen.
Geen aerdsche vrees en maeckt hem bange.
't Zy hoe 't hier woelt en raest,
Hy, onverbaest,
Met sijn Schat te vre'en,
Treed al moedig heen:
Met sijn Schat te vre'en, is Koning
In sijnder Zielen ruyme wooning.
8.
Daer heeft en draegt hy steeds den Scepter 3
Niets tegen sijnen wil en repter.
Haet, tooren, trots, en spijd.
VVreeck-sucht en nijd,
Met al wat'er neygt,
(En ziel-smerte dreygt)
Met al wat'er neygt tot sonden,
Leyt krachte-loos, en als gebonden.
9.
Gods VVoord, dat Leers en VVaerheyts-Son is,
Dat spreeckt en wijft daer alle vonnis;
Gehoorsaemheyd voert uyt
't Geen 't hert besluyt;
Vrees en liefde Gods
Zijn Leers en Gebods,
Zijn Leers en Gebods betrachters,
En voor de Ziel gelijck deur-wachters.
10.
VVaer blijft gy nu vermaerde Helden
Die Monsters en Tyrannen velden,
Maer 't Monster noyt versloegt,
Dat gy selfs droegt;
En van Tyranny
Noyt in 't hert waert vry;
En van Tyranny der lusten
| |
[pagina 184]
| |
U door begeerten liet ontrusten.
11.
't Geen gy niet kond, hoe hooch uyt-steeckent,
Dat kan een mensch, geen mensch gereeckent;
Die hier in laegheyd leeft,
Geen faem en heeft,
Schild noch Swaerd gebruyckt,
In versmaetheyt duyckt:
Schild noch Swaerd gebruyckt uyt-wendig:
Na 't oog, ramp-salig en ellendig.
12.
Sijn oogen walgen van 't geringe,
En sien nau eens op aerdsche dingen:
Haer wijsheyt is hem geck;
Haer Schoonheyt, dreck,
Roock acht hy haer goed;
Wind, al haer hoog-moed;
Bitterheyt, haer soeticheden;
Onrust, al haer gewaende vrede.
13.
Een Christen (ô! hoog-waerde eere!)
Is Heer van aller Heeren Heere:
Heer van begeerlijckheyt,
Die 't al verleyt:
Heer van dwasen wil,
Oorsaeck van geschil,
Oorsaeck van geschil en onlust
En al des Werelts ramp en onrust
14.
O schoone Kroon! waer op noch schoonder
Gegeven word van 's Deugds Beloonder:
Van God, die hem, die 't al
Verwinnen sal,
In onsterff'lijckheyd,
't Rijck, voor hem bereyd,
't Rijck, voor hem bereyd, sal schincken,
En eeuwig als de Son doen blincken.Ga naar margenoot+
15.
Sulck Heer, die dees Kroon heeft in d'oogen,
Hoe kan, hoe wil, hoe sal die poogen
Na een verganckelijck
Gewelt of Rijck?
Waer toe Staat of Sweerd,
Die los van begeert',
Niet behoeft in d'Eerd te wroeten,
En heel de Werelt treed met voeten?
16.
Dit is her Een, alleen van nooden;
Hier na te staen heeft God geboden.
Dees hooge Heerschappy,
Dees Monarchy,
Daer kont gy noch aen,
Door het recht in-slaen
En gedurig gaen der paden,
Gewesen in 't Woord van Genaden.
17.
Van 't schijn-hoog heeft u God gestooten,
Om u door kleynheyd te vergrooten,
Vergrooter met dees groott',
Die na de dood,
Na de dood noch blijft,
En in rust beklijft:
Na de dood noch blijft bestendig.
Niet soeter, dan Wel, en On-endig.
18.
God maeckt u 't pad ten Leven, gladder:
Op gladde paden loopt men radder.
Nu kont gy, wilt gy maer:
Waer toeft gy naer?
Nu g' in 't lage bent,
| |
[pagina 185]
| |
Daelt al voor ten end:
Nu g' in 't lage bent getogen,
Wijckt, wijckt met lijf en ziel van 't Hooge.
19.
God die d'Af-Goden af wil houwen,
En in u hert sijn Tempel bouwen,
Doet u Staats lossen stand,
Eers snelle schand,
Schijn-goeds haestig vlien
Klaer met oogen sien:
Schijn -goeds haestig vlien bevinden
Op hoop of gy een Beten minden.
20.
Een Beter: met met wanck'le sinnen,
Die 't Aerdsch en 't Hemelsch teffens minnen;
Niet met een dubbelt hert,
't Welck, hier verwert,
Na des lijfs wel-vaert,
Door geweld en swaerd,
Na des lijft wel-vaert wil loopen,
En noch op 't Eeuwig mede hopen.
21.
Maer met een hert, 't welck, klaer en suyver,
Niet hengt dat gy (als kruys af-schuyver)
VVan God wil dat gy lijd,
Bijt die u bijt;
't Quade weder-staet;
We'er-slaet die u slaet:
't Quade weder-staet door 't quade;
Schut schade met een anders schade.
22.
Maer met een hert, 't welck, in-genomen
Met Liefd' op 't geen dat Na sal komen.
Door waarheyd vry gemaeckt,
't Aerdsch heel versaeckt,
En, in God verneugt,
Niet en soeckt dan Deugd:
En, in God verneugt ten vollen,
De Werelt haren rol laet rollen.
23.
Verbreeckt in 't hert al 't dwaes getimmer.
Zot zijn, is quaed; sot blijven, slimmer.
De nacht is heen gegaen,
De dag komt aen.
Blijft doch aen de Aerd
(S'is geen lievens waerd)
Blijft doch aen de Aerd niet hangen.
God jaegt u Ziele: laet-se vangen.
24.
Neemt niet al mochts' u we'er gebeuren.
Houd rust: mijd stof van meer te treuren.
Voor al soo merckt en let
Scherp op de Wet,
Die op 'tnieu verbond,
Door Gods Soon, gegrond,
Plaets in hert en mond moet vinden,
En nu alleen de Ziel kan binden.
25.
Al nieu, al nieu, 't Oud is verstreken.
Geen Moses heeft nu meer te spreken:
Sijn heel' Wet die hy gaf
Is dood en af.
Sint de Sonne scheen,
Moest de schaduw' heen:
Sint de Sonne scheen soo helder.
Gods Soon alleen nu Wetten-stelder.
26.
Des Vyands Zaet (het volck der boosheyd,Ga naar margenoot+
De plegers van quaed en Godloosheyd)
Laet nu Gods Wet niet toe
| |
[pagina 186]
| |
Dat mensch uyt-roe':
Als de endiging
Komt van alle ding,
Sald'er suyvering geschieden,
Die God sijn Eng'len sal gebieden.
27.
Is noyt de Aerd vry van d'onvrome:
God sal wel d'een door d'ander toomen:
Die God, die selfs oock 't quaed
Dat hy toe-laet,
Schickt, bestuert aen-schout,
En in palen houd:
Schickt, bestuert, aen-schouwt sijn handen
Bereycken alle hert' en landen.
28.
Al wat in macht in hoogt' gestelt is,
Al wat in uyt-steck en gewelt is,
Hoe quaed of God de-loos,
Verkeert en boos:
't Is (wanneert'er is)
Door Godts hengenis:
't Is (wanneerter is) al-samen
Van God, die wil men sal't g'hoorsamen,
29.
Die licht uyt duysternis kan trecken,
Kan alle quaed tot goed doen strecken:
Geen Vorst of Heer altoos,
Hoe deugde-loos,
Of hy soeckt noch me'e
(In rust, stilt', en vre'e)
Of hy soeckt noch me'e te schaffen
Den goeden, loon; den quaden, straffen.
30.
Laet God de wer'lt door wer'lt regeeren.
Die God selfs heeft, wie kan hem deeren?
Geen quaed, als hy ons stut,
Of 't word te nut.
Of komt ons we'er-spoed,
In verlies van goed,
Leven, lijf, en bloed te voren:
Die God hout, heeft niet veel verloren.
|