|
| |
Voor een jonge Dochter M.G. in hare langdurige en sware Sieck-quale.
Sang: Forsuyn' helas po urquoy.
Of: Mijn droefheyt moet ick &c.
TEn is niet alle-tijd van vreugde, dat men singt:
Ick sing, hoewel met pijn, smert en ellend om-ringt.
By menschen schijnt geen hulp: waer sal ick henen gaen?
Tot hem, daer vreugd' en pijn en alles komt van daen
Ach! God, die alle doen en lijden klaer aen-schout!
Die my, op 't schoonst' der Ieugd, in 't tranen-leger houd:
Siet op my, uw geschep, dat onder d'harde tucht
Van uwe strenge hand veel Iaren heeft gesucht.
Siet op my, u Dienersz', welck gy met droefheyt spijft,
Die nochtans, mids in druck u dickmaels eert en prijst,
En angstig in haer geest, geen ding' soo seer beklaegt
Dan dat sy 't pack al-tijd niet even lustig draegt.
Hart-dringend' is de nood; door-dringéd'mijne smert.
De Geest, met 't Lijf te ly', beangstigt en benert:
Ach Vader! (mach het sijn) gunt dat dees quale vlie:
Dan doch de Mijne niet, maer Uwe wil geschie.
Ick geef my onder u, al valt het over-bang:
U Wijsheyd weet waer-om; u Goedheyt schickt hoe lang;
U Goddelijcke wil en kan niet zijn dan goed:
't Is wel, Goedheyds-fonteyn, 't is wel al wat gy doet.
Is 't uwe goede wil, dat ick noch langer ly'
En van des Wereltsvuyl gants klaer geloutert zy,
Geloutert, door het vuyr van druck en tegen-spoed:
't Is wel, Goedheyts-Fonteyn, 't is wel al wat gy doet.
Of is 't, op dat g' in my een proeve nemen meugt
Van mijn geloof, gedult, en vastheyt in de Deugd,
En daer-om my begiet met droefheyts overvloed:
't Is wel, Goedheyts-Fonteyn, 't is wel al wat gy doet.
Of wilt gy dat ick staeg in desen stand sal zijn.
Om dat ick, in mijn leet en ongemeene pijn,
| |
| |
| |
Christeliicke gelatenheyt.
Dat is Gelatenheyt, dat m'in sulck pijnlijck wesen;
Bid! Heere, soo gy wilt, so kont ghy my genesen;
Dat is Gelatenheyt, oock allerley ellendt,
Voor lief te nemen, soo 't ons Godt Almachtig sendt.
| |
| |
Van Ellend en Gedult een spiegel wesen moet:
't Is wel, Goedheyts-Fonteyn, 't is wel al wat gy doet.
Of is'er yet, ô God! (u bet dan my bekent)
Waer-om gy hengen wilt dat ick in dees ellend
Tot aen mijn end sal sijn: 't is swaer voor vleesch en bloed.
Nochtans, Goedheyts-Fonteyn, 't is wel al wat gy doet.
Mijn God, ick bid niet meer dat gy van ramp ontslaet,
Alleen bid ick dat my uw'hulpe niet verlaet:
Wat schaed een harden stoot, wat deert een fellen slag,
Als 't hert van binnen heeft daer 't sich aen houdé mag.
Uw's Geestes by-stant is 't die ick alleen begeer,
Op dat ick tegen u noyt sondig murmureer.
'k Wil willen wat gy wilt: maeck dat des willens wil,
Vol-komen in mijn hert, noyt van de u verschil.
Of schoon het Lichaem dan, door smerte die het lijd
Maeckt dat de ooge traent, d'Borst sucht, de keele krijt,
De Geest nochtans, getroost, getroost door u gena'e
En 't selschap van dijn Geest, keert alle zielen-scha'e.
Nu rust, mijn Ziel, in God, u God, die soo goed is;
Die niet dan goed kan zijn; Die uwe droeffenis
Of wist'lijck enden sal, of send hy noyt een end,
Tien-dubbelt reden heeft, waer-om hy 't niet en send.
|
|
Auteursrechtvrij