Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen

[TOt vrolijck leven]

Sang:

TOt vrolijck leven,
Wordt hy ghedreven,
Die op Godt door Christum bout.⁺
All' aerdtsche dingen,
Sijn te geringe,
Tot sijn vermaken
't Zijn and're saken,
Daer sijn geest hier feest me'e hout.
2.

Tot allen tijde

Te wesen blijde

Is hem uyt Gods mondt gehoo'n.

Lijckt hy uyt-wendig

Voor 't oog ellendig:

't Onduet saem snijden

Is 't hert eeen lijden

Door de hoop' van 't heerlijck loon.
3.

Sijns herten oogen,

Van d' Aerd getoogen.

+ Phil. 4. v. 6

[p. 99]

Christeliicke bliitschap.

Iö, Triumph, Iö, was aller Christ'nen singen:

Na dat 's hun vrede Vorst aen 't hout des Cruys op-hingen,
Want Cruys, noch Graf, noch Doot, noch Hel, kond hem verkloecken,
Hy quam zyn Jong'ren by, om 't doolend' Schaep te soecken.

[p. 100]

 

En ten Hemel op-gevoert,

 

Sien en bevatten

 

Al daer de schatten

 

Van roest en motten,

 

Verderf en rotten

 

Eeuwelijck onaen-geroert:

 

4.

 

Waer op en over

 

Geen dief, geen roover,

 

Lange tijd noch spijt noch nijd,

 

Gesach of kracht heeft,

 

Geweld of macht heeft,

 

Noyt kan ontwenden,

 

Noyt kan doen enden

 

Salig die alsoo verblijd.

 

5.

 

Dat 's vreugd die grond heeft,

 

Die hert en mond geeft

 

Vrolijck denck-en sprake-stof:

 

Mids in de wolven,

 

Vervolgings golven,

 

Benautheyds klippen,

 

Houd sy de lippen

 

Stadig vol van Godes lof.

 

6.

 

Waer Schat, waer hert is:

 

Waer God, geen smert is,

 

Maer de vol 't van alle vreugd:

 

Waer Deugd, waer God is:

 

Waer Gods gebod is,

 

En hert en oor leyd

 

Soo 't Christus voor-leyd,

 

Daer's de God ver-eyschte Deughd.