Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen

Over Psalm CXXVI.

Sang: Te May als alle Vog'len singen.
II.

VVAt heeft ons hert een vreugd' ontfangen,

Doe Zion, die daer lag gevangen

In alsoo vreemde landen

Door hulp van onsen sterken God verlost is van haer banden!
2.
Wy stonden tusschen hoop' en vreesen;

Het docht ons eenen droomt te wesen;

Wy durfden nau verblijden.

Om dat wy soo heel onverwacht, geraeckten uyt ons lijden.
3.

De traentjes van de wang genomen;

De lachjes in de mont gekomen;

Gods roem op onse tongen,

Gods eer door al ons snaren-spel, daer wy hem lof me'e songen.
4.

Doe sprack het Heydensch volck, (verslagen

Door 't groote wonder dat-se sagen)

Ey! watte groote daden

Heeft haren God aen haer getoont! sy leven onbeladen.
5.

Het Heydensch volck heeft recht gesproken,

Daer-om is ons nu 't hert ont-loken,

De keeltjes quinckeleeren,

Vermengt met onses Harps geklanck ‘een eeuwig lof des Heeren.
6.

Groot is ons vreugd, schoon staen ons saken:

Gy Heere, kont-se grooter maken

Soo gy van slavernijen

De rest van u gevangen volck’ genadig wilt bevrijen.
7.

Op dat-se dicht de wegen vullen

Wanneer-se t'huys-waert komen sullen,

Gelijck de snelle beken,

Gedreven door den Zuyden-wind, met kracht in 't land in-breken:
8.

Wanneer-se, door 't geweldig drijven,

Niet binnen d'oevers konnen blijven,

Noch haren loop betemmen,

Maer Ackers, veld', al wat'er is, met baren overswemmen.

[p. 98]

 

9.

 

Die 't edel zaet most gaen betrouwen

 

In ongelegene lan-douwen,

 

Schier sonder hoop' van vruchten,

 

Sijn hert is hem so seer belaen, men hoert hem dickwils suchten.

 

10.

 

Maer eer yet lang soo krijgt het segen

 

Door eenen milden Somer-regen;

 

De soete windjes waeyen:

 

Dan komt hy dubbelt in de vreugd, met blijschap gaet hy maeyen.

 

11.

 

Doe wy, ver van ons Vaders-erven,

 

In vreemde landen moesten swerven,

 

Lag onse moet ter neder:

 

Maer nu wy 't soete Vader-land betreden, komt hy weder.