Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 23]
| |
Ga naar margenoot+De schat van sijn genaden
Wierd my so op-gedaen,
Dat ick des Levens paden
Gants klaer voor my sach staen.
Door 't Woordt wel t'over-dencken,
Vand ick de Deugd soo schoon,
En 'tloon dat God wil schencken,
Een sulcken waerden loon,
Dat wied'er na wil vaten,
Nootwendig vleesch en bloedt,
Met al wat aerdtsch is, haten
En gantsch af-sweeren moet.
3.
Ick sach datsulck versaken
Ga naar margenoot+Geen vryicheyt en laet
Tot toorn verwijten wrake,
En al wat smert of schaedt;
Tot pracht tot heersching dwingen,
Vyandig weder-staen;
En geen van al die dingen
Die d'Aerdsche Liefd' voor-staen,
4.
Dees standt (sach ick) kon maken
Datm' hier ziel-rustig leeft.
Geen onrust kan hem naken
Ga naar margenoot+Die alles over-geeft. Die niet heeft, daer het herte
Hier troost heeft of op staet,
Gevoelt geen zielen-smerte
Als God wil datmen 'tlaet.
'tGesicht van God verkregen,
De'e my met grondt verstaen
Dat ick van beyde wegen
Maer een alleen moest gaen.
'tMinst moest voor 'tmeeste wijcken;
Te groot was my 'tverscheel:
Het Aerdsche liet ick strijcken,
En koos een Hemelsch deel.
|
|