Stichtelycke rymen, om te lesen ofte singhen
(1647)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen– Auteursrechtvrij
[pagina 22]
| |
Maer 't was noch wat te vroeg.
Gy saecht wel het land van vrede,
Als door eenen mist;
Maer op 'tpad dat Gy moest treden,
Was niet wel gegist,
Gy woud, door weinig leerens;
Licht weten wat het zy.
Wat anders is van veerens,
Wat anders van na-by.
Soo lang God de ae dsche saken
Noch in voor-spoed liet,
Hoorden gy wel van versaken,
Maer verstond het niet,
Door swacken lust gedreven,
Bestond gy som-tijdts wat,
En woud wel over-geven,
Maer niet al wat gy had:
Door gebreck van wel te weten
Wat sulck heyl aen-langt,
Fantaseerd' ick my een keten
Van 'tgeen niet t' saem hangt:
Ick wou' twee dingen knoopen
Waer aen geen knoopen is;
Ga naar margenoot+Twee wegen teffens loopen,
Maer liep-se beyde mis.
5.
't Hert tot tweederley genegen,
Stondt staeg wanckelijck:
'tEen was 'tander in de wege:
'tEeuw'g, 'tVerganckelijck.
Het Aerdsch met vliet te soeken.
Was niet vol-uyt myn sin.
Het Hemelsch te bekloecken,
Belette d'aertsche minn'.
6.
Dus na beyden soeckend', socht ick
Geen van beyden wel:
Van 'tvergeefsche soecken brocht ickGa naar margenoot+
Niet dan hert-gequel.
'kSloeg acht wat and're seyden;
Doch al haer troost was windt:
Laes! die my wilden leyden,
Die waren selver blindt.
|
|