Stichtelycke rymen

[p. 164]

Raedt tegen Toorn.

Zang: Doulants Almande.

DOor eygen-liefdes opgeweck,

Dat steedts het herte by is,

Koomt licht-geraecktheyt; een gebreck

Daer niemandt schier van vry is:

Door licht-geraecktheydt, toornicheydt;

Die of in 't herte smoockt

En haet broeyt, of, indienze scheydt,

In daed' of woord' uytroockt.

Hier weert zich menigh mensche:

Meest met een ledigh wenschen;

Somtijdts oock door een vast opzet;

Somtijdts door overlegh

Van Philosophen raedt en wet:

Maer 'k weet ons nader wegh.

2  Betracht de Lesz', ons voorgeleyt

Van Godts hoogh-waerde Zone:

Laet ongeveynsd' Ootmoedicheydt

Uw's zielen grondt bewoonen.

Waer d'eerste aendrift wordt gestuyt,

Is van qaa buy geen noodt.

En 't quaedt moet heel ter herten uyt

Als ghy zijn wortel doodt.

[p. 165]

 

Hoomoedt is Grampschaps ader:

 

Daer die ruymt, ruymt te gader

 

Het nest van toorn, wraeck, en gekijf,

 

Met al wat rust verderft.

 

Dan heeft de rust een wis verblijf

 

Wanneer qua^e lust versterft.

 

 

 

3  Dat ghy u toorn beklaeght, bezucht,

 

En anders wenscht te wezen,

 

Is maer een ydele toe-vlucht.

 

Qua' zalf doet niet genezen.

 

Dat ghy een vast voornemen maeckt,

 

Is, of gelijckt noch yet:

 

Maer als de pijl nooyt wit en raeckt,

 

Wat baet het staêgh geschiet?

 

Toorns uyt-berst willen keeren

 

Door Philosophen leere,

 

Is zoo ver wel: maer (laes!) 't verstandt,

 

Licht loom en ongereedt,

 

Heeft steedts de re'en niet byder handt

 

Meest leytm' al eermen 't weet.

 

 

 

4  Der Philosophen, raeckt het breyn;

 

Maer Christi lesz', het herte.

 

Die ziele van qua' tochten reyn,

 

Voedt zond noch zonden-smerte.

 

Waer reden maer het breyn bevat,

 

Daer kan geen wisheydt zijn;

 

Daer koomt geen werkc of koomter wat,

 

't Is sober, en met pijn.

 

O leer van onzen Heere!

 

Die 't quaedt zoo wis kont weeren:

 

Ghy toont, dat 't geen 't welck onbezint

 

En zot den zotten is,

 

Haer wijste wijsheydt overwint

 

Als 't licht de duysternis.