|
| |
V.
Zang:
HIertuschen, zoo ghy lijden moet,
En menigh quaedt gedoogen:
Geen quaedt zoo quaedt of 't heeft zijn goedt
In ware wijsheydts oogen.
2 Het lijden dat uytwendigh raeckt,
Maeckt geen goedt mensch rampzaligh.
't Is d'onwil die ellendigh maeckt,
Door lusten, zot en dwaligh.
3 In 's winters harde koudicheydt
Kanm' oock al nut bezinnen:
De warmt te wijdt van 't hert verspreydt,
Gaet des te meer na binnen.
4 De ramp, die ons hier wedervaert,
Door 't aerdtsch gemacks onthalen,
Drijft dick den geest na binnnenwaert
Die al te wijdt ging dwalen:
5 Geeft menigh mensch hem zelven we'er,
En doet hem naerstigh letten
Om uyt den rechten streeck niet meer
Zoo wijdt zijn loop te zetten.
6 Wanneer de moeder 't lieve kindt
Wil van de borsten weeren,
Met roet, of 't bitterst datze vindt,
Zal zy de speen besmeeren.
7 Als Godt ons om een Hemelsch Zoet
Het Aerdtsch wil doen verzaken,
Koomt hy ons door des Lijdens roet
Het schijn-zoet tegen maken.
8 Al wordt schoon Isa'c uytgeleydt
(Zoo 't schijnt) ter offerhande;
Al staet d'Altaer en 't hout bereydt
Om 't offer te verbranden:
9 Godt evenwel en heeft niet voor
Van 't leven hem t'ontvremen,
Maer van zijns Knechts geloof hier door
Een wisse proef te nemen.
| |
| |
10 Isa'c verrijst als uyt den doodt,
De Ram alleen moet sterven:
Het lijden doet den Geest geen noodt,
Qua'e Lust moet slechts verderven.
11 Al zwiert 't Kompas schoon gins en heen;
Of baren 't schip al decken:
De Naeld, gestreken aen Zeyl-steen,
Zal staegh ten noorden strecken.
12 Of schoon de vroome zwerven moet,
En kruys op kruys verwachten:
Na reyne Deuchdt en 't eeuwigh goedt
Staen stadigh zijn gedachten.
13 Daer is een vloedt die onder d'aerdt
Dwers door de zee koomt zijgen,
Doch zonder ('t is verwond'rens waerdt)
Yet zouts aen zich te krijgen.
14 Een Christen, dwers door wederspoedt,
Omringt met quaedt, blijft even goedt
15 Een albedreven Konstenaer
Blijft steedts zijns Konsts bewijzer:
Ontbreeckt hem goudt of dierbaer waer,
Hy werckt in loodt of yzer.
16 Een vrome, als 't hem tegen gaet
Hoeft niet van 't goet te wijcken:
Zoo wel in slecht als beter staet,
Kan hy zijn Deuchdt doen blijcken.
17 Ia zoo gereeder als het is
In Hout dan Goudt te snijden,
Zoo lichter is 't in kommernis
Dan ruymheydt, zond te mijden:
18 Zoo veylighlijcker kanmen gaen
Den wegh na 't Godlijck leven.
Dat dickwils 't meeste schijnt te scha'en
Kan 't grootste voordeel geven.
19 Een Christen is niet als het glas,
Dat licht'lijck raeckt in stucken;
Of als het al-fatsoenigh was,
Dat steedts zich laet herdrucken:
20 Maer als den Diamanten ring,
Die, en vry is van breken,
En in een yeder druckbaer ding
Laet zijn fatsoen en teecken.
21 Dat buyten is, dat moet na hem;
Niet hy na 't geen is buyten.
Die d'oore scherp heeft na Godts stem
Laet nergens door zich stuyten.
22 O! die 't voor eere achten kan
En voor een groote vreuchde,
Wanneer hem Christi kruys koomt a'n,
Raeckt licht ter hooghster Deuchde.
| |
| |
23 Hoe zwaerder lijden Godt u zendt
Hoe meer hy kondt wil maken
Dat ghy of wat byzonders bent,
Of wel toe kondt geraken.
24 Hoe meer de Zondt-vloedt wast, hoe d'Arck
Zich hooger moet verheffen:
Te hooger roem heeft Godes Kerck
Hoe haer meer ramps koomt treffen.
25 Zijt ghy een Joseph; 't is niet vreemt,
Hoe zeer gh' op 't Deuchden padt zijt,
Datm' u en eer en ampt beneemt
En vanck'lijck in een gat smijt.
26 Zijt ghy een David: licht krijght ghy
U houdt in kruys en zwervery,
En nooyt rust van na-jagen.
27 Zijt ghy een Paulus: ziet of 't dy
Daerom te zachter gaen zal.
Licht krijght ghy d'Engel Satan by,
Die u met vuysten slaen zal.
28 Zijt ghy fijn Goudt: 't kan u niet scha'en
Al wordt gh'in 't vuer bedoven
Om zevenwerven uyt te staen
De hit van 's Goudtsmidts oven.
29 Die godes goede wil verstaet,
En zich in 't laegh wil geven,
Hy leydt op aerden, 't zy hoe 't gaet,
Een rustigh lustigh leven.
30 Hy slacht d' ervaren Musicijn,
Die d'oor-vreuchdt niet wil schenden:
Breeckt hem een snaer, 't en geeft geen pijn,
Hy zingt het liedt ten enden.
31 Moet hy een moeyelijcke rol
In 's werelts toon-spel spelen:
Een hert van Godt en Deuchde vol
Kan 't quaedt niet licht vervelen.
32 O! die maer trouwlijck Godt betrouwt!
(Zijn Goedtheydt kan 't zoo voegen!)
Dat hy aen aerdtsch gemack onthoudt,
Vergeldt hy door genoegen.
33 Zoo hem de smaedt van menigh mensch
Uytwendigh koomt bestrijden:
Die willigh lijdt, geniet zijn wensch,
Trots alle die 't benijden.
34 De smader lijdt geen grooter smaedt
In 't diepste van zijn zinnen,
Dan dat hy 't hert van dien hy haet
35 Daer 't bolwerck van geduldicheydt
Steedts leyt voor 's vyandts oogen,
Hy merckt in 't eyndt, al is 't hem leyt,
De zotheydt van zijn pogen.
| |
| |
36 Dwang-werck verdient geen lof. o neen:
De vroom' in lijdens ure,
Valt willigh en van zelfs daer heen
Daer Godt en 't Lot hem sturen.
37 't Onlijdtzaem hert (door valsch besluyt)
Wil leet met leet wech drijven:
Een lijdtzaem mensch geraeckter uyt
Door willigh in te blijven.
38 O! Lijdtzaemheydt volmaeckte deuchdt
En Bandt van alle Deuchden,
Die u maer heeft, kan staêgh in vreuchdt
't Geperste hert verjeuchden.
39 O wenschelijckste wensch'lijckheydt,
Daer 't hert in Godts gehengen
Zich rust, en boven mensch'lijckheydt
Den zwacken mensch kan brengen!
|
|
Auteursrechtvrij