Stichtelycke rymen
(1624)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 129]
| |
2 De goede Godt, uyt reyne liefdes drift,
Wil dat de mensch met hem onsterff'lijck leef
In heyls genot; doch dat voor deze gift,
De Mensch aen Godt het zijne wedergeef.
3 Aerdts eenicheydt en wederliefd', is 't geen
Dat Godt in zijn geliefden Mensch wil zien.
Godt is volmaeckt. weldaden hoeft hy geen;
En van geen Mensch en kan hem goedt geschiên.
4 Wat is 't nochtans dat Good' in Mensch behaeght?
Dat Mensch aen Mensch zijn Liefde Godts betoon:
't Goedt dat geschiedt aen dienze liefde draeght
Acht ware Liefd' als troff't haer in persoon.
5 De Liefd' die Godt van Mensch aen Mensche wil,
Strijdt, door qua' waen en domme eygen zin,
Met's Menschen lust. dies rijst in 't hert geschil.
De Wegh schijnt zwaer: nochtans, men moet hem in.
6 Al watter leeft, bemint zijns Wezens duer;
Verderf en doodt schouwt het als hooghst' ellend:
De Mensch, die Leerzaemheydt heeft by Natuer,
Voelt dieper schrick van zijnes wezens endt.
7 Dies Eygen-Liefd' die aen d'een zy' belet,
(Bestraelt met kracht van Goddelijcke re'en)
| |
[pagina 130]
| |
Aen d'ander zijd' haer zelfs te ruggezet,
En port den wil om 't noodigh padt te tre'en.
8 De Liefde tot een eeuwigh Hemelsch goedt
Maeckt dat, met kracht, de Aerdtsche onder raeckt,
En datm' (hoewel met pijn) ter Deuchdt zich spoedt:
Door Eygen-liefd' wordt Eygen-liefd' verzaeckt.
9 Door kennis wordt eeuwicheydts Liefd' geteelt;
Door deze Liefd' krijght het geloove kracht;
't Geloove baert de Liefd' die Godt beveelt.
Zoo wordt d'een Liefd' uyt d'ander voortgebracht.
10 En als de mensch zich nu op wegh begeeft
En werck begint, bevindt hy in het gaen
Dat Liefds gebodt, zoo 't Godt gegeven heeft,
Niet is zoo zwaer als hy zich voor liet staen.
11 Veel-doen baert konst. en konst maeckt licht. te met
Bevindt de Mensch, van Waen door Waerheydt vry,
Dat in zich zelfs 't gebodt van Christi Wet
Een lieflijck jock en lichten arbeydt zy.
12 Aldus zoo krijght 't zelfs-willigh paerdt de spoor.
By Eygen-liefd' koomt Liefde tot de Deuchdt.
Een dubb'le drift stouwt krachtelijcker door,
Eerst was 't met pijn, nu gaet het werck met vreuchdt.
| |
[pagina 131]
| |
13 Die heeft, ontfangt. getrouheydt wordt beloont.
Godts heym'lijckheydt is by dien die hem vreest.
Hoe Waerheydts licht in 't hert zich klaerder toont,
Hoe meerder kracht tot Deuchde, in den geest.
14 Godt vindt hem trou; dies doet Hy hem meer goedt:
Hy smaeckt meer goedt; dies toont hy meerder trou:
De meerder trou, maeckt dat Godt noch meer doet:
Godts stercker gunst, sterckt we'er des Deuchdts gebou.
15 Hoe trouwer hy, hoe trouwer oock Godt is;
Hoe meer Godt hem, hoe meer hy Godt bemint
Hoe tuschen twee meer aerdts gelijckenis,
Hoe nauwer zich de een aen d'ander bindt.
16 Dus straelter staêgh van hem, na Godt; en we'er
Van Godt op hem, een liefden-wederschijn.
Waer Meer staêgh-a'n een oorzaeck is van Meer,
Daer kan geen werck (hoe zwaer) onmog'lijck zijn.
17 't Is zotte waen en doffe eygen-minn'.
Die u, o mensch, houdt voor den ingang staen,
Daer feylt geen kracht, maer wil, en goet begin:
Nooyt raeckt hy voort die nooyt en wil bestaen.
|
|
