Stichtelycke rymen

Qua' Rekenings onrust.

Zang: De liefde quelt my totter doodt.

UErlies van heyl koomt uyt de zondt;

De zond', uyt niet wel-waken;

Verzuym van wacht, uyt ongerusten grondt
En hert-pijn in aerdtsche zaken;
Onrust, uyt qua' rek'ning maken.

2  Qua'e rek'ning koomt uyt misverstandt

En onrecht prijz' of laken

Van yder ding. Zoeckt ghy, o mensch, een standt

Die, door Deuchd, tot Godt doe naken:

Leer voor al goe'rek'ning maken,

[p. 118]

 

3  Door Waen wordt Liefd' te hoogh gestelt;

 

Liefd' port tot toorn, tot wrake,

 

Tot druck, gequijn, en al wat rust ne'er-velt.

 

Maer niets zal u 't herte raken,

 

Kont ghy slechs goe' rek'ning maken.

 

 

 

4  Acht elck zoo 't is. niet min noch meer.

 

Die dit heeft tot zijn baken,

 

Haeckt nae elck ding zoo weynigh en zoo zeer

 

Alsmer na behoort te haken,

 

Ury van 't quade rek'ning maken.

 

 

 

5  Dat wech moet, is geen Liefde waerdt:

 

(Daer Liefde sterft, scheydt truren.)

 

't Moet wech, 't moet wech al watter is op Aerdt;

 

Godts heyl alleen, zal duren:

 

Daer moet Liefde 't hert he^en sturen.

 

 

 

6  Sterft u een vriendt: 't is Menschen lot;

 

Dat sterff'lijck is, moet sterven;

 

Een aerden pot is maer een aerden pot;

 

Breeckbaer waer raeckt licht tot scherven:

 

Al 't verderff'lijck moet verderven.

 

 

 

7  Begeeft u vrienden gunst; wat raedt?

 

Dat los stondt, kon ontslippen.

 

Krijght ghy voor eer, verachting, spot, en smaet:

 

D'eer was windt. die gaet licht glippen.

 

't Heyl hangt aen geen menschen lippen.

 

 

 

8  Moet ghy uyt goedt, uyt haef en landt:

 

't Zijn 's werlts tragedy-kluchten.

 

Van lang bezit hadt ghy nooyt borgh of pandt.

 

't Los geluck, geaerdt tot vluchten,

 

Wordt niet vast door traen of zuchten.

 

 

 

9  Ontgaet u 't noodigh lijfs vermaeck:

 

't Is d'aerdt van aerdtsche dingen.

 

't Treft ons natuer. maer is nochtans geen zaeck

 

Die in 's harten grondt magh dringen

 

Om met onrust te bespringen.

 

 

 

10  Wil my des vyandts zwaerdt verslaen:

 

'k Waer zot liep ick ter wapen.

 

Wil Hemel, Aerdt, en alles 't ondergaen:

 

't Is ten ondergang geschapen.

 

Vrees kan geen vry hert ver-knapen.

 

 

 

11  Geen onrust nut, gegrondt, noch vry

 

Dan dieder koomt door zonde.

 

Weest vry in 't hert onrustigh en onbly'

 

Zoo lang noch die zielen-wonde

 

Niet door Boet'en is verbonden.

 

 

 

12  Dat 's onrust, doch om waer'onrust

 

Geheelijck uyt te braken,

 

En 't zoet vermaeck en volle zielen lust

 

Van de Hemel-rust te smaken

 

Door goe' rekening te maken.