Stichtelycke rymen

Ongerusticheydts oorspronck.

Zang: Essex Lamentatie.
Off: What if a daye &c.
aldus:

ONbestendigh droef gemoedt

Hard belust om rust te vinden,

Dat de smert t'saem voelt en voedt,

Maer de grondt nooyt recht bezinden:

Buyten u zoeckt ghy den vre'e

In verscheyden zaken.

Brengt ghy zelfs de rust niet me'e

Nooyt zult ghyze naken.

[p. 116]

 

 

Wat jaeght ghy?

 

't Is in dy

 

Dat rust doet verdrijven.

 

Loop niet verdt:

 

In u hert

 

Moest ghy zijn en blijven.

 

 

 

2  Waerder (denckt ghy) vre'e in 't Landt;

 

Dan zou' alle dingen wel zijn;

 

Waer of dees of die van kant,

 

Zoo zou' 't hert vry van gequel zijn:

 

Had ick dus of zoo veel goedt,

 

Zoo leefd' ick gerustigh:

 

Derfd' ick maer dees tegenspoedt,

 

Zoo waer 't herte lustigh:

 

'k Waer steedts bly

 

Zoo ick vry

 

Van dees houlijcks block waer:

 

'k Waer te vre'en

 

Had ick Een'

 

Daer ick me'e in 't Jock waer.

 

 

 

3  Hadt ghy dit of hadt ghy dat,

 

't Waer hoe 't waer: (daer geldt geen meenen)

 

Zoo lang ghy u zelven hadt,

 

Bleeft ghy evenwel aen 't stenen.

 

Of het Landt al waer in vre'e,

 

Noch bleeft Ghy in roeren:

 

In uw ziel draeght ghyze me'e

 

Die steedts oorlogh voeren,

 

Goedt, of neen;

 

Spoedt, of geen:

 

't Kan geen hert herstellen.

 

Ongehout,

 

Of getrout:

 

't Ziecke hert moet quellen.

 

 

 

4  Waerder dees of die al niet,

 

Evenwel bleeft ghy in onlust,

 

Zoo gh' u zelven niet ontvliedt,

 

Nimmermeer ontvliedt ghy d' onrust.

 

't Quel-stof komt van buyten aen,

[p. 117]

 

Na de ding'haer neygen;

 

't Quellen en in 't hert doen gaen,

 

Heeft elck van zijn eygen.

 

Zelden tijdt

 

Zonder strijdt

 

Door u gantsche leven.

 

Altijdt yet

 

Dat verdriet

 

En gequel kan geven.

 

 

 

5  Zoeck het waer ghy kont en wilt,

 

Wend het over alle boegen;

 

Isser innerlijck geen stilt:

 

Altijdt blijfter ongenoegen.

 

Zoo lang ghy bent die ghy bent,

 

('t Is vergeefs om'-keken)

 

Zal tot droefheydt en ellendt

 

Nimmer stof ontbreken.

 

En of wel

 

In 't gequel

 

Blickt een zonne-schijntje:

 

't Zet geen bloedt:

 

In 't gemoedt

 

Schuylt het schalck venijntje.

 

 

 

6  't Hert, in Deuchdt noch koudt noch heet,

 

Zaedt zich niet aen's vleyschs vermaken;

 

Oock, door feyl van goedt Geweet,

 

Kan het Godes gunst niet smaken:

 

Dit geeft in de ziel onlust;

 

Onlust maeckt kleyn-zeerigh,

 

Licht-geraeckt, los, ongerust,

 

Quellijck murmurerigh.

 

Uyt die grondt

 

Koomt de wondt

 

Daer moest quael genezen.

 

Zal 't recht deegh,

 

't Hert moet leegh

 

Van zijn Lofheydt wezen.