Stichtelycke rymen

Aenmercking des Doodts.

Zang: As I went to Wallsin game.

's MEnschen sterven, in zich zelven,

In te zien als Goedt,

Is, de wijsheyt gaen bedelven

In een wijs gemoedt.

Wt eygen aert, geeft Doodt

Heyl noch lusts gewin.

Haer standt, van alles bloot,

Heeft niet zalighs in.

Zy is (ick beken 't)

Wel een Ende van ellendt:

Maer geen zaligh endt.

[p. 77]

 

2  Heyl te hebben, kan niet wezen

 

Zonder heyls geniet.

 

In't uyt-wezigh doode Wezen

 

Wie geniet daer yet?

 

Het Leven is de grondt

 

Van Genietenis,

 

Doch daer nooyt heyl uyt stondt

 

Waer geen Weten is.

 

In Heyl off Heyls schijn

 

Moet van lust off van on-pijn

 

Waen of weten zijn.

 

 

 

3  In de Doodt en is geen Weten:

 

(Na de wijz' ons zeyt)

 

't Doodt-zijn zelfs, dan Rust te heeten,

 

Is groot onbescheydt.

 

Des menschen Slaep ('t is waer)

 

Draeght den name me'e

 

Van Rust en nochtans Daer

 

Heeft geen Weten ste'e.

 

Maer door-grond de re'en:

 

't Slapen waer geen Rust (o neen)

 

Waer 't geheel alleen.

 

 

 

4  Volghden op den Slaep geen Waken,

 

Zoo waer Slaep geen Rust:

 

Maer nu is 't natuers vermaken

 

En begeerde lust,

 

Om dat de mensch, gesterckt

 

En verquickt in le'en,

 

Des rustens vruchten merckt

 

Als de slaep is heen.

 

Maer des Doodes staet

 

Die gants geen genot en laet

 

(Ver van Rust ) is quaedt.

 

 

 

5  Eenen Hondt (zoo zeyt de Wijze)

 

Die noch is' en leeft,

 

Is meer dan een Leeu te prijzen

 

Die geen leven heeft.

 

Den Doodt, bloot ingezien

 

Zonder anders meer,

 

Rust noemen, lijckt mischien,

 

Maer 's geen wijze leer.

 

Die 'r Zoo na verlangt,

 

Is als die 'thert aen yet hangt

 

't Welck hy nooyt ontfangt.

 

 

 

6  Dit 's een klaer' en naeckte zake,

 

Die elck vaten kan.

 

VVaer van daen nochtans het haken

[p. 78]

 

In schier yeder man,

 

Om eere, naem, en lof

 

't Hebben na den doodt?

 

Recht of het doode stof

 

Yets daer van genoot;

 

Recht als bracht een woordt

 

Daermen nooyt den windt van hoort,

 

Heyl en vreuchde voort.

 

 

 

7  't Is of over-botte botheydt;

 

Of, kan 't niet geschiên

 

Dat een mensch, niet heel in zotheydt,

 

Niet zou' beter zien:

 

Zoo moettet zijn, om dat

 

D' Onverganck'lijckheydt,

 

Natuers begeertsten schat,

 

Zoo haer glans verspreydt

 

Dat de Mensch (schoon blindt

 

Op het padt waer langs m' haer vindt)

 

Zelfs haer schadu mint.