Stichtelycke rymen
(1624)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 65]
| |
2 Hier draeght ghy nu den naem, en hebt ten deel het wezen
Van ware Kind'ren Godts: in rechte Godes vreeze
Toont gh' u Godt-aerdighlijck een eygen Godes Spruyt,
En druckt hier Godts natuer in uwe daden uyt.
3 Maer als hy nu verschijnt die Doodts geweldt koomt vellen;
Die, uyt Niet-wezentheydt, u 't wezen zal herstellen,
En trecken krachtelijck uyt 't eeuwigh doodts vergeet:
Zult ghy volmaecktelijck het geen zijn dat ghy heet.
4 Wordt hem met recht den naem van Vader toegeschreven
Die maer natuerlijck teelt, doch 't wezen niet kan geven:
Hoe billijcker dan dien, die machtelijck her-schept,
Van wien ghy, opgeweckt, 't recht-levigh Leven hebt?
5 Gelijck Godt nooyt en zal, zoo 'n kan hy oock niet sterven.
Dees Godtlijck' eygenschap hebt ghy te over-erven.
Eens heerelijck gemaeckt (o! diepe heyles grondt!)
Zoo zal 't onmog'lijck zijn dat ghy we'er sterven kont.
6 In wezen en natuer (als ghy zult in zijn Rijck zijn)
Zult ghy den grooten Godt zelfs-wezentlijck gelijck zijn.
Het is en moet zoo zijn. de reden kan geen mis.
Want dan zult ghy Hem zien, Hem zien, gelijck Hy is.
7 Godt wezentlijck te zien, en valt in geen Nature
Dan die Godt-wezigh is; die eeuwelijck dan duren;
| |
[pagina 66]
| |
Van ver een and're stof gebouwt en toe-gericht
Dan al die wordt aenschouwt van 't Sterffelijck gezicht.
8 Die 't opperst' heeft beraeckt, en kan niet hooger stijgen.
Die door gezeg verkleynt, doet meerder nut niet zwijgen.
Mijn penne isser uyt. O zoeten toeverlaet
Geluckigh, die u heeft; en wijs, die na u staet.
|
|