|
| |
V.
Zang: O nacht Ialoersche nacht.
DIe 't al, met reden eyscht, dien moetm' oock alles geven.
Godt eyscht het al. Waer heen ghy die u of op quaedt
Met schijn deuchdts grijn vermomt, of op een leefloos Leven,
Of op een weynigh doens, of 't schijnbaer Veel verlaet?
2 't Is leelijck: (ver van deuchdt) uytwendighlijck rechtvaerdigh
Te laten voor den mensch, met een besmet Gewiss:
En, als een waerde gast, doch 't avondtmael onwaerdigh
En zonder Bruylofts-kleedt, te zitten aen den disch.
3 't Is leelijck: (ver van deuchdt) van and'ren oordeel strijcken,
En zelfs 't verdoemde quaedt te laten noch te vli'en;
Of in zijns broeders oogh te komen splinter-kijcken,
En in zijns zelfs gezicht den balck niet eens te zien.
4 't Is leelijck: (ver van deuchdt) zijn onschult gaen te maken,
Wanneer ons Christus noodt en acht zijns bruylofts waerdt,
Op acker, wijf, of vee; Of in schaeps-kleedt te naken,
Maer binnen in het hert te zijn van wolven aert.
| |
| |
5 Vergeefs is 't: (ver van yet) voor Godt met offerhanden
Of ongeheeten werck te zijn kloeck in de weer:
Of (zuymigh in Godts Wil) met t'saemgevouwen handen
En ne'er gebogen kni^en te roepen Heer, Heer, Heer.
6 Vergeefs is 't: (ver van yet) al konmen propheteren?
Ja zelfs in Christi naem de Duyv'len uyt doen gaen;
Of, na gesloten deur te zeggen, Heere[:] Heere,
Hier zijn wy, doe ons op, dat wy in mogen gaen.
7 Vergeefs is: (ver van yet) het Pharisëisch dancken,
Wt waen van niet zoo boos als andere te zijn;
Of opgeblazentlijck 't Inwendigh te verblancken
Door ongeeyschte Deuchdt en Heylicheedtjens schijn.
8 Vergeefs is 't: (ver van yet) een Isra'lijt te heeten;
Te hooren, en met een te rusten op de Wet;
Te zijn van Abr^ams zaet; den wille Godts te weten;
Te onderscheyden 't geen Godts wil ons voren zet.
9 Vergeefs is 't: (ver van yet) in Gode zich te roemen:
Te proeven watter hoogh en overtreffend' is;
Der duysterlingen Oogh en Leydtsman zich ten noemen,
Der zotten Onderwijs, der slechten Kentenis[:]
10 Vergeefs is 't (ver van yet) den naem en faem te dragen
Van alles watmen is of daermen zich voor houdt;
In Isr'el Meester zijn: of daer in zich behagen
Dat een de woorden Godts, voor and're, zijn vertrouwt.
11 Vergeefs is 't: (ver van yet) is willen en te loopen,
Geen moeyte zich t'ontzien, gereedt te zijn en rap
Om (door gereys, gedraef) een sect-genoot te koopen:
En t'yveren na Godt, doch zonder wetenschap.
12 Vergeefs is 't (ver van yet) te zijn van Christi vri'nden
En maeghschap na den vleysch. Vergeefs of yemandt zeyd'
Dat hy wis Christi zy, en niets en is te vinden
Dat immermeer van Godts en Christi liefd' hem scheyd'.
13 Vergeefs is 't (ver van yet) te zeggen: Hebben wy niet
Gemeenzaemlijck met u gewandelt en geleeft,
Spijs ende dranck genut 't? Hebt oock, o Heere, ghy niet
Op onse straten zelfs gepredickt en geleert?
14 Vergeefs en ydel is 't: dien zaligh uyt te spreken
Die 't vrolijck middagh-mael zal eten in Godts rijck;
Of dat des Heeren handt een wonder-daedt of teecken
Aen ons bewezen heeft tot gunst- en liefde- blijck.
15 Vergeefs en ydel is 't: te hebben openbaring
Van 't Kennelijcke Godts; het niet-gewilde quaedt
Te doen, 't gewilde goedt te laten. met bezwaring
Te vlieden datmen wenscht, te volgen datmen haet.
16 Vergeefs en ydel is 't: te wezen ing[ë]entet
In den Olyven-boom; te eten 's Heeren Broodt,
Te drincken 's Heeren Kelck: door waen (vast ingeprentet)
Van datmen staet, al heel te meynen, 't heb geen noodt.
17 Vergeefs en ydel is 't: al sprackmen alle talen;
Al wistmen alle weet: al hadmen 't g'loof zoo zeer
Dat 't machtigh waer een bergh van zijne plaets te halen
En dien weer elderwaerts na wil te zetten ne'er.
18 Vergeefs is 't altesaem (als daer niet anders by koomt)
Wat datmen doet, of zeyt; of wenscht, of heeft voor gaef.
Wat batet of de mensch hem zelven Heer en vry droomt,
Wanneer hy inder daet noch is der zonden slaef?
| |
| |
19 't Is yet, maer ver van Veel: (want openbare zonders
Die doen 't zoo wel als ghy) dat ghy de geen bemint
Die u oock minlijck is. 't En is niet groots noch wonders
Dat daer Liefd' is, daer Liefd' tot weder-liefd' verbindt.
20 't Is yet, maer ver van Veel: Godts zaedt in 's herten acker
Te hebben wel bevat, zoo dattet wasdom krijght,
En hoop van vruchten geeft: maer, daerna zwack en zwacker,
Ten laetsten heel versterft en tot geen vruchten stijght.
21 't Is yet, maer ver van Veel: Nau-hertelijck weldadigh,
Aen d'armen nu en dan een noodt-gaef te beste'en;
En zich godtsdienstelijck zomtijdts, of oock schier stadigh,
Te speenen van gemack door vasten en gebe'en.
22 't Is yet, maer ver van Veel: Een nieu-geplante spruyte
In Godts Wijnbergh te zijn; Of datmen veel gebo^on
Van jongs op heeft beleeft, Maer laet op 't padt zich sluyten
Wanneer volmaeckter wegh [g]etoont wort van Godts Zoon.
23 't Is veel, maer niet Genoegh: De arme in haer nooden
Te deylen al zijn haef met een ruymdadig handt:
Of onvertsaeghdelijck het lijf te laten dooden,
En voor Godts eer en leer te geven tot den brandt.
24 't Is veel, maer niet Genoegh: Datm' eens verlicht geweest heeft
(Door 't hemelsche geschenck en gunst in 't hert vermaeckt)
Of datmen eenmael deel gehadt aen Godes Geest heeft,
Godts goede woordt en kracht der Koomstig' eeuw gesmaeckt.
25 't Is veel, maer niet Genoegh: al ismen schoon gekomen
Tot Zions waren bergh, de stadt van Godt gebouwt,
't Hemelsch Jerusalem; Al is 't hert opgenomen
Tot daer 't ontelbaer tal der Eng'len zich onthoudt:
26 Tot d'uytverkooren schaer der eerst-geboortelingen,
Der spieg'len in 't geloof: Tot Godt die alles richt:
Ja tot in 't alderhoogst der Hem'len door te dringen,
(Tot daer de Geesten zijn) met zijnes herts gezicht:
27 Tot daer der menschen geest bewaert wordt tot den Leven
Die in volkomen deuchdt hier hebben doorgereyst:
Tot Jesum, Middelaer van 't Nieu Verbondt, gegeven
Door 't Bloedt dat gunst, niet wraeck (als 't bloedt van Abel) eyst.
28 't Is Veel, maer niet Genoegh: Datm' eens door Christi kennis
De zondts bezoedeling, des werelts vuylicheydt
Ontvloden is geweest in vaste Deuchdts gewennis;
Of 't padt al heeft bekent dat ter gerechtheydt leydt.
29 't Is veel, maer niet Genoegh: dat Christus onze wercken,
Ons arbeydt, leydtzaemheydt, en vele Deuchdlijckhe'en
Al prijst: ja d'yvering zoo groot in ons kan mercken
Dat by en onder ons de qua'en niet zijn gele'en.
30 't Is Veel maer niet genoegh: t'aenhooren, en niet hooren
Die als Gezanten Godts, doch valsch'lijck, komen aen;
Of datmen, zonder zich aen lief of leet te storen,
Veel heeft om Christi naem lijdtzamigh uytgestaen.
31 Wat dan? Wat is genoegh? De schoone peerl' te koopen
Om alles watmen heeft: Al waerm' hem weet en kent
Den wegh van Christi wet getrouwelijck te loopen,
En onbeweeghelijck op blijven tot den endt.
|
|
Auteursrechtvrij