Stichtelycke rymen

[p. 38]

Christelijcke Klachte.

Zang: Doulants Lacrymae.

TRaen, oogen, traen, en word fonteynen

Door uw veel weynen:

Benaude borst zen' door de lucht

Een droef gezucht.

Weyn mede, weyn, al ghy oprechte,

Weyn Godes knechten;

Laet klacht, verzelschapt met getraen,

Ten hemel gaen.

Laet als twee beken,

Vw oogen leken,

Om den mensch (helaes!)

Die (in 't hert

Staêgh benert,

En verwerr't

Door qua'waen van vreuchd en smert
Zoekend'heyl, van heyl ververt,

Teffens Wijs en Dwaes.

Geheel Nature

Wil mede truren;

Truer wat truren kont:

Al 't verdriet

t Welckmen ziet

[p. 39]

 

Dat geschiedt,

 

Daer de wer'lt van overvliet,

 

Is zoo trurens waerdigh niet

 

Als des menschen zondt.

 

 

 

Wel liet ghy staegh tranen vlieten,

 

HERACLITE:

 

't Is gewis droefnis, te zien

 

De jamm'ren die op aerd geschiên:

 

Meer met reden weenen d'oogen

 

Die zien mogen

 

Wat voor schat en padt God geeft

 

Daer 't domme hert geen lust in heeft.

 

 

 

2  Rust, ziele, rust noch niet van klachten

 

En truer-gedachten;

 

Mijn stemme, geef niet anders uyt

 

Dan klaegh-geluydt.

 

Ach! ach! ach! ach! wat menschen herte

 

Smelt niet door smerte

 

Wanneer't zoo grooten ydelheydt

 

Wel overleydt?

 

Verdoolde menschen,

 

Zot is uw wenschen,

 

En uw paden slim:

 

't Ware Goedt,

 

't Welck (hier zoet

 

Voor 't gemoedt)

 

Hier na vreuchdigh leven doet,

 

Treedt ghy schier als met de voet

 

En jaeght na een schim.

 

Godts liefflijck trecken,

 

Godts ernstigh wecken

 

Blijft u noch al by:

 

Maer wat baet't?

 

Ghy versmaedt

 

Heylzaem raedt;

 

Godts beminde, die uw quaedt

 

Willen schutten, toont ghy haet:

 

Ach! wat razerny!

 

 

 

Aerdtsche mensch, in stoff begraven,

 

Slaef der slaven,

 

Ko'm we'erom. 'tis dom gedaen,

 

't Getoonde dwael-padt noch te gaen.

 

Maer die u van d' Heer der heeren

 

Gaern laet leeren,

 

Hoort al voort na 't woordt van Godt:

 

Geen wisser wegh dan zijn gebodt.