Stichtelijcke rijmen

[p. 6]

May-lied, Iesus Christus spreekt tot zijn bedroefde Bruid.

Zang: Op de wijse van den LXVI. Psalm.
De tien Geboden. Of
Neri, ô schoonst van uw Gebuuren.

I.

1. STaat op mijn Bruyd, mijn schoone Vrouwe,
Legt af uw' zwart en treurig kleed.
Versmachtet niet in uwe rouwe,
Daar in gy steeds uw' tijdt besteed.

II.

Ziet hoe den Winter is verstreken,

En laat de zoete Zomertijd,
Haar deughdig groene hoofd voortsteken,
Welk aller Dieren hert verblijd.

III.

2. Gelijk het groene kruyd verstorven
Door Hagel, Sneeuw, en lange Vorst,
Niet altijds blijft in d'Aard verdorven,
Maar schoon, vol krachten, daar uyt borst.

IIII.

Zoo zult ghy ook niet altijds zwerven

In Lijden, Kruys, of Tyranny,
Gy zult uw' Bruydegom verwerven
Tot troost aan uwe rechter zy.

V.

3. Hebt goeden moed, vreest geen Tyrannen
Hoe machtigh dat zy zijn of sterk;
Ik zalze doch als kaff uytwannen,
En doen vergaan met al haar werk.

[p. 7]

 

VI.

 

Tot u zal ik met vreugd intreden

 

Zoo gy lankmoedelijk verwacht,

 

En tot mijn dienst bereyd uw' leden,

 

My lievende uyt aller kracht.

 

VII.

 

4. Mijn Hoven staan voor u ontsloten,

 

Mijn Kelder is u opgedaan,

 

Treed in, zoo werd gy overgoten

 

Met heylzaam vreugd. Treed moedig aan.

 

VIII.

 

Vreest niet uw' Bruyd'gom te belijden,

 

Al woont gy by een boos geslacht,

 

Wilt vry voor my ter dood toe strijden,

 

Zoo toont gy eerst dat gy my acht.

 

IX.

 

5. Dan wil ik u zoo hoog weer eeren,

 

Dat ik u in mijns Vaders tent

 

Zal voeren, en van u daar weeren

 

Vrees, droefheyd, pijn, en zwaar ellend.

 

X.

 

Mijn schaduwe zal u bedekken,

 

Mijn rechterhand zal u omvaan,

 

Mijn liefd' zal tot u zoo wijd strekken

 

Dat gy zult nimmermeer vergaan.