Stichtelijcke rijmen(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen– Auteursrechtvrij Vorige Volgende Psalm XCV. LUstigh, lustigh! koom nu by, Loofd al t'saem den Heer met my; Die, na droefheyd, vreughde geeft, En ons zoo gezaligt heeft. Laet ons gaen, en danckbaer zijn Voor zijn Goddelijck aenschijn. Laet ons, zingen, dat den zangk d'Ooren vul met zijn geklank. Dit en meerder is hy waerd; Want in hemel en op aerd [pagina 460] [p. 460] Is hy groot in heerschappy, En geen God zoo groot, als hy. Wat men op der aerden ziet Heeft hy onder zijn gebied; Met de hooge bergen me'e En de ongestuymde zee, Die hy zelver heeft bereyd, Met het droog, dat daer in leyd. Nu wel aen dan, laet ons gaen, Bidden hem eerbiedigh aen, Knielen ned'rig voor hem neer, Die ons Vader is en Heer. Hy is onze God, en goed: Wy zijn volck, dat hy behoed, En op goede wegen leyd, Als een die zijn schaepkens weyd. Hoord gy altemet zijn stem Maeckt u hert niet hard voor Hem: Hoord ghy heden zijn geluyd, Steld het niet tot morgen uyt. Sluyt my, zeyt hy, 't hert doch niet, Als wel eertijdt is geschied Van mijn volck tot Meriba, En in 't woest Arabia: Daer uw's Vaders mijne macht Zagen, voelden, dagh en nacht Uyt mijn doen: En niet te min, Door een hard verstocken zin, My verzochten, haren Godt, Als een die zijn meerder spot. Dies, na dat ick veertigh jaer Moeiten had' gehad met haer, En vergeefs haer om gevoert, [pagina 461] [p. 461] Sprack ick in den geest ontroert: Dits 's een volck, dat mijnen wil Met geweldt niet volgen wil, Dat den rechten wegh versmaed, En onrechte paden gaet; En, hoewel bot en verkeert, Niet begeert te zijn geleert. Daerom ick, ten hooghsten gram, Zwoer, en ernstigh voor my nam: Dat niet een, niet een van dien Mijne rust en zoude zien; Mijne rust, van eeuwigheyd Voor 't geloovigh volck bereid. Vorige Volgende
Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij
Auteursrechtvrij