|
| |
Psalm CXXXV.
GHy Knechten, die den Dienst des Heeren is betrouwt,
En in zijn Heyligh Huys de wacht gestadig houdt;
Die 't is van Godt vergunt te staen in zijn Hoven;
Wel op: laet hert en mondt den Naem des Heeren loven.
Prijst Godt, en geeft hem lof, die vriend'lijck is en goedt:
Looft zijnen Naem met zang, die lieflijck is en zoet.
Hy heeft zich Iacobs Huys vrywilligh uytverkoren,
Op dat hem dat geslacht als eygen zou' behooren.
Des Heeren hooge macht en Goedheydt is befaemt
Meer dan al 't geen dat Godt van menschen wordt genaemt.
Hy doet al wat hy wil: 't zy boven of beneden,
In Hemel, Aerde, Zee, en diepe duysterheden.
| |
| |
Van onder uyt de Aerdt treckt hy het zware vocht,
Dat hy tot Wolcken maeckt en hangt het in de Locht.
Hy is 't die wonder doet, die Blixem voort kan brengen,
Wiens felle Vuur hy temt, en gaet met Regen mengen;
Die uyt een heym'lijck oordt de Winden waeyen laet,
Waer van geen mensch, hoe kloeck, de komst en ganck verstaet.
Die 't eerst-geboren zaedt, van 't minste tot den meesten,
In gants Egypten sloegh, in menschen en in beesten:
En Pharo, met al 't volck daer 't Landt van was bewoont,
Tot schirck, in groot getal, zijn Wond'ren heeft getoont.
Die Steden t'onder bracht, die menigh mensch verstoorden,
En menigh machtigh Vorst en Koning de'e vermoorden.
Sihon den Amorijt, een groot en machtigh Heer;
En Og, gekroonden Vorst van Basan; met noch meer
Van het vervloeckte volck der stoute Cananiten,
Die zagh men dat al t'saem als doen haer leven lieten.
Haer goedt en al het Landt, 't welck was in haer geweldt,
Heeft hy (na dat hy haer zoo schandigh had gevelt)
Aen zijn beminde volck Israël uyt-gegeven,
Om, als haer eygen Erf, daer in, en van te leven.
Ghy die de grootsche straft, de nederige spaert,
Uw Naem is groot, en blijft, van tijdt tot tijdt, vermaert,
En zal zijn op de tong van ons nakomelingen,
Die dickwils u daer voor uw lof toe zullen zingen.
| |
| |
Afgoden, uyt-gebootst van Silver of van Goudt,
Die 't dom Afgodisch volck voor ware Goden houdt,
Wat zijn die anders doch dan dwaze spotternijen,
Gemackt van 's menschen handt, door menschen fantasijen?
Zy hebben wel een mondt, maer die geen spraeck en geeft:
Gezicht, maer dat geen licht noch geen gezicht en heeft:
Twee ooren aen het hooft, maer die 't geluydt niet vaten:
Een Keel, maer die den geest noch in noch uyt kan laten.
Zy schijnen wat te zijn, maer zijn als windt en roock,
En zoo als 't maeckzel is, zoo zijn de makers oock.
Zy schijnen wat te zijn, maer zijn doch Ydelheden,
En als de Goden zijn, zoo zijn de Dienaers mede.
Maer ghy die uwen Naem van Israël af-haelt;
En ghy uyt Aaraons stam, en die van Levi daelt,
Looft, looft al t'saem den Heer, met alle die hem vreezen,
En zijn Majesteyt ooyt dienst en eer bewezen.
Looft hem uyt Zions Borcht, want hy is dobbel waerdt
Die onder alle Ste'en van zijn geheele Aerdt
[(]Om dat hy aen zijn volck zijn gunstigh hert wou toonen)
Ierusalem verkoos, om steedts daer in te woonen.
|
|
Auteursrechtvrij