Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 227]
| |
Zang: O slaep, o zoeten slaep.
| |
[pagina 228]
| |
't Welck menigh Waenlijck roemt
En zich me'e noemt;
Waer van elck den schijn
Zich genoegh laet zijn:
Waer van elck den schijn wil dragen,
Maer 't ware wezen niet bejagen.
4. Die Christen met mondt, hert, en daedt is,
Die is 't alleen die in dees Staet is.
Of hy schoon, hier veracht,
Beschimpt, belacht,
Voor den waen-wijs, zot,
Arm, gering, en bot;
Voor den waen-wijs, zot moet lijcken:
Waerheydt zal beter vonnis strijcken.
5. Een Christen, die, recht weder-boren,
't Aerdtsch heeft verzaekt, 't Hemels verkoren,
Die is (en niemandt meer)
Volkomen Heer:
Die is Heer van 't geen
Waer van yeder een,
Waer van yeder een is slave,
Hoe groot van heerschappy en have.
6. Den Christen, door zijns zelfs verwinnen
Nu Heer en Meester van zijn zinnen,
Houdt alles ne'er-gevelt
En in geweldt
Wat op Aerd' onrust,
Smert en tegen-lust,
Wat op Aerd' onrust in-voeren
En 's menschen ziele kan ontroeren.
7. Geen aerdtsche hoop pijnt door verlangen,
Geen aerdtsche vrees en maeckt hem bange.
'tZy hoe 't hier woelt en raest,
| |
[pagina 229]
| |
Hy, onverbaest,
Met zijn Schat te vre'en,
Treedt al moedigh heen:
Met zijn Schat te vre'en, is Koningh
In zijnder Zielen ruyme wooningh.
[8.]Daer heeft en draeght hy steedts den Scepter;
Niets tegen zijnen wil en rept'er.
Haet, toorn, trots, en spijt,
Wreeck-zucht en nijdt,
Met al wat'er neyght,
(En ziel-smerte dreyght)
Met al wat'er neyght tot zonden,
Leyt krachteloos, en als gebonden.
[9.]Godts Woordt, dat Leers en Waerheyts Zon is,
Dat spreeckt en wijst daer alle vonnis;
Gehoorzaemheydt voert uyt
't Geen 't hert besluyt;
Vrees en liefde Godts
Zijn Leers en Gebodts,
Zijn Leers en Gebodts betrachters,
En voor de Ziel gelijck deur-wachters.
[10.] Waer blijft ghy nu vermaerde Helden
Die Monsters en Tyrannen velden,
Maer 't Monster nooyt versloeght,
Dat ghy zelfs droeght;
En van Tyranny
Nooyt in 't hert waert vry;
En van Tyranny der lusten
U door begeerten liet onrusten.
[11.] 't Geen ghy niet kondt, hoe hoogh uytstekent,
Dat kan een mensch, geen mensch gerekent;
Die hier in laegheydt leeft,
Geen faem en heeft,
| |
[pagina 230]
| |
Schildt noch Zwaerdt gebruyckt,
In versmaedtheydt duyckt:
Schildt noch Zwaerdt gebruyckt uytwendigh:
Na 't oogh, rampzaligh en ellendigh.
12. Zijn oogen walgen van 't geringe,
En zien nau eens op aerdtsche dingen:
Haer wijsheydt, is hem geck;
Haer schoonheydt, dreck;
Roock, acht hy haer goedt:
Windt, al haer hooghmoedt;
Bitterheydt, haer zoetigheden;
Onrust, al haer gewaende vrede.
13. Een Christen (o! hoogh-waerde eere!)
Is Heer van aller Heeren Heeren:
Heer van Begeerlijckheydt,
Die 't al verleydt:
Heer van dwazen wil,
Oorzaeck van geschil,
Oorzaeck van geschil en onlust
En al des Werelts ramp en onrust.
14. O schoone Kroon! waer op noch schoonder
Gegeven wordt van 's Deughdts Beloonder:
Van Godt, die hem, die 't al
Verwinnen zal,
In onsterff'lijckheydt,
't Rijck, voor hem bereydt,
't Rijck, voor hem bereydt, zal schincken,
En eeuwigh als de Zon doen blincken.
15. Zulck Heer, die dees Kroon heeft in d'oogen,
Hoe kan, hoe wil, hoe zal die poogen
Na een verganckelijck
Geweldt of Rijck?
Waer toe Staet of Zweerdt,
| |
[pagina 231]
| |
Die, los van begeert',
Niet behoeft in d'Aerdt te wroeten,
En heel de Werelt treedt met voeten?
[16.] Dit is het Een, alleen van nooden;
Hier na te staen, heeft Godt geboden.
Dees hooge Heerschappy,
Dees Monarchy,
Daer kondt ghy noch aen,
Door het recht in-slaen
En gedurigh gaen der paden,
Gewezen in 't Woordt van Genaden.
[17.] Van 't schijn-hoogh heeft u Godt gestooten,
Om u door kleynheydt te vergrooten,
Vergrooten met dees groott',
Die na de doodt
Na de doodt noch blijft,
En in rust beklijft:
Na de doodt noch blijft bestendigh.
Niet zoeter, dan Wel, en Onendigh.
[18.] God maeckt u 't padt ten Leven, gladder:
Op gladde paden loopt men radder.
Nu kondt ghy, wilt ghy maer:
Waer toeft ghy naer?
Nu gh'in 't lage bent,
Daelt al voort ten endt:
Nu gh'in 't lage bent getogen,
Wijckt, wijckt met lijf en ziel van 't Hooge.
[19.] Godt, die d'Afgoden af wil houwen,
En in uw hert zijn Tempel bouwen,
Doet uw Staets lossen standt,
Eers snelle schandt,
Schijn-goedts haestigh vliên
Klaer met oogen zien:
| |
[pagina 232]
| |
Schijn-goedts haestigh vliên bevinden,
Op hoop of ghy een Beter minden.
20. Een Beter: niet met wanck'le zinnen,
Die 't Aerdtsch en 't Hemelsch teffens minnen;
Niet met een dubbelt hert,
't Welck, hier verwert,
Na des lijfs welvaert,
Door geweldt en zwaerdt,
Na des lijfs welvaert wil loopen,
En noch op 't Eeuwigh mede hopen.
21. Maer met een hert, 't welck, klaer en zuyver,
Niet henght dat ghy (Als kruys afschuyver)
Wan Godt wil dat ghy lijdt,
Bijt die u bijt;
't Quade wederstaet;
We'er-staet die u slaet:
't Quade weder-staet door 't quaede;
Schut schade met eens ander schade.
22. Maer met een hert, 't welck, in-genomen
Met liefd' op't geen dat Na zal komen,
Door waerheydt vry gemaeckt,
't Aerdtsch heel verzaeckt,
En, in Godt verneught,
Niet en zoeckt dan Deughdt:
En, in Godt verneught ten vollen,
De Werelt haren rol laet rollen.
23. Verbreeckt in 't hert al 't dwaes getimmer.
Zot zijn, is quaedt; zot blijven, slimmer.
De nacht is heen gegaen,
De dagh koomt aen.
Blijft doch aen de Aerdt,
(Z' is geen lievens waerdt)
Blijf doch aen de aerdt niet hangen.
| |
[pagina 233]
| |
Godt jaeght uw Ziele: laetze vangen.
24. Neemt niet al moghtz' u we'er gebeuren.
Houdt rust. mijdt stof van meer te treuren.
Voor al zoo merckt en let
Scherp op de Wet,
Die, op 't Nieuw Verbondt,
Door Godts Zoon, gegrondt,
Plaets in hert en mondt moet vinden,
En nu alleen de Ziel kan binden.
25. Al nieuw, al nieuw, 't Oudt is verstreken
Geen Moses heeft nu meer te spreken:
Zijn heel' Wet die hy gaf
Is doodt en af.
Sindt de Zonne scheen,
Moest de schaduw' heen:
Sindt de Zonne scheen zoo helder.
Godts Zoon alleen, nu Wetten-stelder.
26. Des Vyandts Zaedt (het volck der boosheyt,
De plegers van quaedt en Godtloosheydt)
Laet nu Godts Wet niet toe
Dat mensch uyt-roe':
Als de endiging
Koomt van alle ding,
Zald'er zuyvering geschieden,
Die Godt zijn Eng'len zal gebieden.
27. Is nooyt de Aerdt vry van d' onvrome:
Godt sal wel d'een door d'ander toomen:
Die Godt, die zelfs oock 't quaedt
Dat hy toelaet,
Schickt, bestuurt, aenschouwt,
En in palen houdt:
Schickt, bestuurt, aenschouwt, zijn handen
Bereycken alle hert' en landen.
| |
[pagina 234]
| |
28. Al wat in macht en hooght' gestelt is,
Al wat in uytsteck en geweldt is,
Hoe quaedt of goddeloos,
Verkeert en boos:
't Is (wanneer 't 'er is)
Door Godts hengenis:
't Is (wanneer 't 'er is) alsamen
Van Godt, die wil men zal 't g'hoorzamen.
29. Die licht uyt duysternis kan trecken,
Kan alle quaedt tot goedt doen strecken.
Geen Vorst of Heer altoos,
Hoe deughdeloos,
Of hy zoeckt noch me'e,
(In rust, stilt', en vre'e)
Of hy zoeckt noch me'e te schaffen
Den goeden, loon; den quaden straffen.
30. Laet Godt de wer'lt door wer'lt regeeren.
Die Godt zelfs heeft, wie kan hem deeren?
Geen quaedt, als hy ons stut,
Of't wordt te nut.
Of koomt ons we'erspoedt,
In verlies van goedt,
Leven, lijf, en bloedt te voren:
Die Godt houdt, heeft niet veel verloren.
|
|