Stichtelijcke rijmen

Christelijcke Gelatenheydt. Voor een jonge Dochter M.G. in hare langdurige en zware Zieck-quale.

Zang: Mijn droefheydt moet ick, &c.
Fortuyn eylaes bedroeft, &c.
Dit langh door zieckt vertraeght, &c. Pag: 40.
Nu leef ick in verdriet, &c.
Of: Verheven grootsche ziel, &c.

'TEn is niet alle tijdt van vreughde, dat men zingt:
Ick zing, hoe wel met pijn, smert en ellendt omringt.
By menschen schijnt geen hulp: waer zal ick henen gaen?
Tot hem, daer vreugdt en pijn en alles koomt van daen.
2. Ach! Godt, die alle doen en lijden klaer aenschouwt!
Die my, op 't schoonst' der Jeughdt, in 't tranen leger houdt:
Ziet op my, uw geschep, dat onder d' harde tucht
Van uwe strenge handt veel Iaren heeft gezucht.

[p. 225]

 

[3.] Ziet op my, uw Dienersz', welck ghy met droefheydt spijst,

 

[Di]e nochtans, mids in druck u dickmaels eert en prijst,

 

[En] angstigh in haer geest, geen ding' zoo zeer beklaeght

 

[Da]n dat zy 't pack altijdt niet even lustigh draeght.

 

[4.] Hart-dringend' is de noodt; door-dringend' mijne smert.

 

[D]e Geest, met 't Lijf te ly', beangstight en benert:

 

[Ac]h Vader! (magh het zijn) gunt dat dees quale vliê:

 

[D]an doch de Mijne niet, maer Uwe wil geschiê.

 

[5.] Ick geef my onder u, al valt het over-bang;

 

[Uw] Wijsheydt weet waerom; uw Goedtheydt schickt hoe lang;

 

[Uw] Goddelijcke wil en kan niet zijn dan goedt:

 

['t] Is wel, goedtheydts Fonteyn, 't is wel al wat ghy doet.

 

[6.] Is 't uwe goede wil, dat ick noch langer ly',

 

[En] van des Werelts vuyl gants klaer geloutert zy,

 

[G]eloutert, door het vuur van druck en tegenspoet:

 

['t] Is wel, goedtheydts Fonteyn, 't is wel al wat ghy doet.

 

[7.] Of is 't op dat gh'in my een proeve nemen meught,

 

[V]an mijn geloof, gedult, en vastheyt in de Deugdt,

 

[E]n daerom my begiet met droefheydts overvloedt:

 

't Is wel, goedtheydts Fonteyn, 't is wel al wat ghy doet.

 

[8.] Of wilt ghy dat ick staêg in dezen standt zal zijn.

 

[O]m dat ick, in mijn leedt en ongemeene pijn,

 

[V]an Ellendt en Geduldt een spiegel wezen moet:

[p. 226]

 

't Is wel, goedtheydts, Fonteyn, 't is wel al wat ghy doet.

 

9. Of is 'er yet, o Godt! (u bet dan my bekent)

 

Waerom ghy heugen wilt dat ick in dees ellendt

 

Tot aen mijn endt zal zijn: 't is zwaer voor vleesch en bloedt.

 

Nochtans, goedtheydts Fonteyn, 't is wel al wat ghy doet.

 

10. Mijn Godt, ick bid niet meer dat ghy van ramp ontslaet,

 

Alleen bid ick dat my uw hulpe niet verlaet:

 

Wat schaedt een harden stoot, wat deert een fellen slagh,

 

Als 't hert van binnen heeft daer 't zich aen houden magh.

 

11. Vw's Geestes bystant is't die ick alleen begeer,

 

Op dat ick tegen u nooyt zondigh murmureer.

 

'k Wil willen wat ghy wilt. maeck dat des willens wil,

 

Volkomen in mijn hert, nooyt van de uw verschil.

 

12. Of schoon het Lichaem dan, door smerte die het lijdt,

 

Maeckt dat de ooge traent, borst zucht, en keele krijt,

 

De Geest nochtans, getroost, getroost door uw gena'e

 

En 't zelschap van dijn geest, keert alle zielen scha'e.

 

13. Nu rust, mijn Ziel, in Godt, uw Godt, die zoo goedt is;

 

Die niet dan goedt kan zijn; Die uwe droeffenis

 

Of wisz'lijck enden zal, of zendt hy nooyt een endt,

 

Tiendubbelt reden heeft, waerom hy't niet en zendt.