Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijZang: Ick vrijden op een tijdt, &c. MYn hert ontvonckt. de geest begint in [m]y t'onspringen.
't Gemoet, bevrucht met [vr]eugdt, dringt my wat nieus te zingen.
De spraeck, wil boven 't hert; de penne,
| |
[pagina 126]
| |
 boven spraeck,
Terwijl ick dit Gedicht van mijnen Koningh maeck.
2. O ghy by wien geen mensch in schoon't en liefgetalligheydt
Te vergelijcken is; wiens tongh, door haer bevalligheydt,
Der menschen herten treckt; waer door 't gebeurt dat ghy
Gods zegen-rijcke gunst altijdt hebt op uw zy':
3. Wel aen, kloeckmoedigh Heldt, gereedt tot zware wegen,
Voegh aen uw stercke zy' den Konincklijcken Degen.
't Geluck zy uw geley. treckt heen, manhaftigh Vorst,
En toon uw we'er-party een onvertsaeghde borst.
4. Treck heen. en laet altijdt Gerechtigheydt en Waerheydt
Uw's wagens toomen zijn. zoo krijght uw Naem een klaerheydt.
En uwe rechter-handt, in't strijden ooyt zoo koen,
Zal wonder, om end' om, in vreemde landen doen.
| |
[pagina 127]
| |
[5.] Durf yemandt tegen u ten strijde zich verheffen:
[M]et uw raeck-rijk geschut zult ghy hem 't herte treffen;
De trotze volcken oock doen zincken haren moedt,
En, onder u gebracht, doen vallen u te voet.
[6.] Een Rijck wiens vasten throon gedurig blijven staen zal;
[E]en Rijck dat nimmermeer verzwacken noch vergaen zal,
Is't Rijck waer van dat ghy de kroon en scepter draegt:
Een Rijck dat billijck is, en daerom Godt behaegt.
[7.]Met vreughden-zalf heeft Godt uw aenschijn overgoten,
[En] hooger u bemindt dan al uw mêt-genoten,
Om dat ghy boven Goedt of eenig Aerdtsche schat,
Gelijck ghy onrecht haet, het recht hebt lief gehadt.
[8.] Dies is 't uw volck een vreugdt, wanneer ghy als een Koning,
[Te] voorschijn koomt getre'en uyt uw yvoiren woning,
En een uytheemsche lucht al-om uyt uw gewaedt,
Als reuck van Aloë en Myrrh', ten neuz' ingaet.
[9.] Dies is 't uw volck een vreugd en lustigh om aenschouwen,
[W]anneer men, achter dy, by dijne staet-jonckvrouwen,
| |
[pagina 128]
| |
In't braef gezelschap ziet veel Konings dochter[s] gaen,
Die met eerbiedigheydt u ten gebode staen.
10. De Koningin uw Bruydt (wiens hayr met goudt door-straelt is,
Met enkel dierbaer goudt dat van Ophir gehaelt is[;]
Die klaer van goude gaet, en in al haer gesmy'
Van fijnen goude blinckt) staet u ter rechter zy'.
11. Maer gy, ô Koningin, merckt op en leen uw ooren,
Om met bedaerden zin mijn reden aen te hooren.
Vergeet uw's Vaders huys, uw maegschap van nu aen:
De Koning moet alleen in uw gedachten staen.
12. Gun hem alleen het oog, geef hem alleen de zinnen:
Zoo zal uw schoon gedaent' hem nooden tot u minne
En trecken oog en hert. Wel op, bewijs hem eer,
En buyg dy onder hem. Hy is, Hy is uw Heer.
13. De Koningin van Zor, die goud- en waterrijck is,
Wien geen naburigh vorst in macht en pracht gelijck is,
Zal u geschenken doen van purpur en van goudt:
Geschencken die elck acht en hoog in waerden houdt.
14. De Machtig' onder 't volck, die (dus) voor niemandt wijcken,
Die zullen me'e door be'e haer ned'righ hert doen blijcken.
Maer zie, ô Koning, zie: uw Bruydt, eens Konings kindt,
Is schoon, ja over-schoon, in al wat m'aen haer vindt.
| |
[pagina 129]
| |
[15.] Schoon is haer lijf-cieraet; noch schoonder hare leden;
[No]ch schoonder haer gemoedt, de woonste'e van goe' zeden.
Al gaetze in haer goudt, al zijn de leden fris:
Zoo schoon is 't buytenst niet, als wel 't inwendigh is.
[16.] Met kleed'ren die de naeldt bevalliglijck door dwaelt heeft,
[En] een geleerde handt met zijd' en goudt bemaelt heeft,
Isz' a'ngedaen, die nu, als Bruydt en Koningin,
Met haren Ioff'ren sleyp geleydt wordt tot u in.
[17.] Een blijde welkoms-roep, een vreughdelijck gemommel,
[Ee]n vrolijck handt-geslag, een aengenaem gedommel
Vervult alom de lucht, terwijl zy, zelfs verblijd,
Met haren schoonen staet na 's Koninghs huys toe rijdt.
[18.] EN op dat u, o Maegdt, geen teederlijck verlangen
[Na] die u naest bestaen, het herte ooyt bevange,
Zult ghy, in plaets van haer, haest zien van uw geslacht,
't Welk 't heele Aerden-rondt zal hebben in zijn macht,
[19.] Hier tusschen zal uw lof niet ongeweten blijven:
[M]ijn tonge, met haer tael; mijn penne, door haer schrijven,
Zal u, van tijdt tot tijdt, door yders mondt doen gaen,
En in elcks hert, met danck, uw heugenisse staen.
|
|