Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
Zang: As I went to Wallsin game. Ofte:
| |
[pagina 123]
| |
 [in.]
Zy is (ick beken't)
Wel een Ende van ellendt:
Maer geen zaligh endt.
[2.] Heyl te hebben, kan niet wezen
Zonder heyls geniet.
In 't uyt-wezigh doode wezen
Wie geniet daer yet?
Het Leven is de grondt
Van genietenis,
Doch daer nooyt heyl uyt stondt
Waer geen Weten is.
In Heyl of Heyls schijn
Moet van lust of van on-pijn
Waen of Weten zijn.
[3.]In de Doodt en is geen Weten:
(Na de Wijz' ons zeydt)
Doodt-zijn zelfs, dan Rust te heten,
Is groot onbescheydt.
Des menschen Slaep ('t is waer)
Draeght den name me'e
Van Rust; en nochtans Daer
Heeft geen Weten ste'e.
Maer door-gront de re'en:
't Slapen waer geen Rust (o neen)
Waer 't geheel alleen.
[4.][V]olghden op den Slaep geen Waken,
Zoo waer Slaep geen Rust:
[M]aer nu is't natuurs vermaken
En begeerde lust,
| |
[pagina 124]
| |
Om dat de mensch, gesterckt
En verquickt in le'en,
Des rustens vruchten merckt
Als de Slaep is heen.
Maer des Doodes staet,
Die gants geen genot en laet,
(Ver van Rust) is quaedt.
5. Eenen Hondt (zoo zeydt de Wijze)
Die noch is en leeft,
Is meer dan een Leeuw te prijzen
Die geen leven heeft.
Den Doodt, bloot in-gezien
Zonder anders meer,
Rust noemen, lijckt misschien,
Maer 's geen wijze leer.
Die'r Zoo na verlangt,
Is als die 't hert aen yet hangt
't Welck hy nooyt ontfangt.
6. Dit 's een klaer' en naeckte zake,
Die elck vaten kan.
Waer van daen nochtans het haken
In schier ieder man,
Om eere, naam, en lof
T'hebben na den doodt?
Recht of het doode stof
Yets daer van genoot;
Recht als bracht een woordt
Daer men nooyt den windt van hoort,
Heyl en vreughde voort.
7. 't Is of over-botte botheydt;
Of, kan 't niet geschie'n
Dat een mensch, niet heel in zotheydt,
Niet zou beter zien;
| |
[pagina 125]
| |
Zoo moet'et zijn, om dat
d'Onverganck'lijckheydt,
Natuurs begeertsten schat,
Zoo haer glans verspreydt
Dat de Mensch (schoon blindt
Op het padt waer langs m'haer vindt)
Zelfs haer schaduw mint.
|
|
