Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
Zang: Als ick uyt wand'len gae.
| |
[pagina 92]
| |
En, als een waerde gast, doch 't avondt-mael onwaerdigh
En zonder Bruylofts-kleedt, te zitten aen den disch.
3. 't Is leelijck: (ver van deugdt) van and'ren oordeel strijcken,
En zelfs 't verdoemde quaet te laten noch te vliên,
Of in zijns broeders oog te komen splinter-kijcken,
En in zijns zelfs gezicht den balck niet eens te zien.
4. 't Is leelijck: (ver van deughdt) zijn onschult gaen te maken,
Wanneer ons Christus noodt en acht zijns bruylofts waerdt,
Op acker, wijf, of vee; of in schaeps-kleed te naken,
Maer binnen in het hert te zijn van wolven aert.
5. VErgeefs is't: (ver van yet) voor Godt met offerhanden
Of ongeheeten werck te zijn kloeck in de weer:
Of (zuymigh in Godts Wil) met t'saem-gevouwen handen
En ne'er-gebogen kniên te roepen Heer, Heer, Heer.
6. Vergeefs is't: (ver van yet) al kon men propheteren,
Ia zelfs in Christi Naem de Duyv'len uyt doen gaen.
Of, na gesloten deur, te zeggen, Heere, Heere,
Hier zijn wy, doe ons op, dat wy in mogen gaen.
7. Vergeefts is't: (ver van yet) het Phariséisch danken,
Uyt waen van niet zoo boos als andere te zijn;
Of opgeblazentlijck 't Inwendigh te verblancken,
Door ongeeyschte Deugdt en Heyligheedtjens schijn.
| |
[pagina 93]
| |
[8.] Vergeefs is't: (ver van yet) een Isra'lijt te heeten;
Te hooren, en met een te rusten op de Wet;
Te zijn van Abr'ams zaet; den wille Gods te weten;
Te onderscheyden 't geen Gods wil ons vooren zet.
[9.] Vergeefs is't: (ver van yet) in Gode zich te roemen;
Te proeven wat'er hoogh en over-treffend' is;
Der duysterlingen Oog en Leydtsman zich te noemen,
Der zotten Onderwijs, der slechten Kentenis.
10. Vergeefts is't: (ver van yet) den naem en faem te dragen
Van alles wat men is of daer men zich voor hout;
In Is'rel Meester zijn: of daer in zich behagen
Dat een de woorden Godts, voor and're zijn vertrouwt.
11. Vergeefs is't: (ver van yet) te willen en te loopen,
Geen moeyte zich t'ontzien, gereedt te zijn en rap
Om (door gereys, gedraef) een Sect-genoot te koopen;
En t'yveren na Godt, doch zonder wetenschap.
12. Vergeefs is't: (ver van yet) te zijn van Christi vri'nden
En maeghschap na den vleesch. Vergeefs, of yemandt seyd'
Dat hy wis Christi zy, en niets en is te vinden
Dat immermeer van Godts en Christi liefd' hem scheyd'.
13. Vergeefs is't: (ver van yet) te zeggen: Hebben wy niet
Gemeenzaemlijck met u gewandelt en geleeft,
Spijs ende dranck genut't? Hebt oock, o Heere, ghy niet
Op onze straten zelfs gepredickt en geleert?
| |
[pagina 94]
| |
14. Vergeefs en ydel is't: dien zaligh uyt te spreken
Die 't vrolijck middagh-mael zal eten in Godts Rijck;
Of dat des Heeren hand een wonder-daed of teeken
Aens ons bewezen heeft tot gunst; en liefde-blijk.
15. Vergeefs en ydel is't: te hebben openbaringh
Van 't Kennelijke Godts; het niet-gewilde quaet
Te doen, 't gewilde goedt te laten. met bezwaring
Te vlieden dat men wenscht, te volgen dat men haet.
16. Vergeefs en ydel is't: te wezen in-ge-entet
In den Olijven-boom; te eten 'sHeeren Broodt,
Te drincken 's Heeren Kelck: door waen (vast ingeprentet)
Van dat men staet, al heel te meynen, 't heb geen noodt.
17. Vergeefs en ydel is't: al sprack men alle talen;
Al wist men alle weet; al had men't g'loof zo zeer
Dat 't machtigh waer een Bergh van zijne plaets te halen
En dien we'er elderwaerts na wil te zetten ne'er.
18. Vergeefs is't al te zaem (als daer niet anders by koomt)
Wat dat men doet, of zeydt; of wensch, of heeft voor gaef.
Wat baet'et of de mensch hem zelven Heer en vry droomt,
Wanneer hy in der daedt noch is der zonden slaef?
19. 't Is yet, maer ver van Veel: (want openbare zond'ers
Die doen 't zoo wel als ghy) dat ghy de geen bemint
Die u oock minlijck is. 't En is niet groots noch wonders
| |
[pagina 95]
| |
Dat daer Liefd' is, daer Liefd' tot weder-liefd' verbindt.
20. 't Is yet, maer ver van Veel: Godts zaedt in 'sherten acker
Te hebben wel bevat, zoo dat'et wasdom krijgt,
En hoop van vruchten geeft: maer, daer na zwack en zwacker,
Ten laetsten heel versterft en tot geen vruchten stijgt.
21. 't Is yet, maer ver van Veel: Nau-hertelijck weldadig,
Aen d'armen nu en dan een nood-gaef te beste'en;
En zich Godtsdienstelijck somtijdts, of oock schier stadig,
Te speenen van gemack door vasten en gebe'en.
22. 't Is yet, maer ver van Veel; Een nieuw geplante spruyte
In Godts Wijn-berg te zijn; Ofdat men veel geboo'n
Van jonghs op heeft beleeft, Maer laet op't padt zich stuyten
Wanneer volmaeckter wegh ghetoont wordt van Godts Zoon.
23. 'T Is veel, maer niet Genoeg: De arme in haer nooden
Te deylen al zijn haef met een ruym-dadig' handt:
Of onvertsaeghdelijck het lijf te laten dooden,
En voor Godts eer en leer te geven tot den brandt.
24. 't Is veel, maer niet Genoeg: Dat m'eens verlicht geweest heeft:
(Door 't Hemelsche geschenck en gunst in 't hert vermaeckt)
| |
[pagina 96]
| |
Ofdat men eenmael deel gehadt aen Godes Geest heeft,
Godts goede Woordt en kracht der Koomstig' eeuw gesmaeckt.
25. 't Is veel, maer niet Genoeg: al is men schoon gekomen
Tot Zions waren bergh, de Stadt van Godt gebout,
't Hemelsch Ierusalem; Al is 't hert op-genomen
Tot daer 't ontelbaer tal der Eng'len zich onthoudt:
26. Tot d'uyt-verkooren schaer der Eerst-geboortelingen,
Der spieg'len in 't Geloof: Tot Godt die alles richt;
Ia tot in 't alderhooghst der Hem'len door te dringen,
(Tot daer de Geesten zijn) met zijnes herts gezicht:
27. Tot daer der menschen geest bewaert wort tot den Leven
Die in volkomen deughdt hier hebben door gereyst:
Tot JESUM, Middelaer van 't Nieuw Verbondt, gegeven
Door 't Bloedt dat gunst, niet wraeck (als 't bloedt van Abel) eyst.
28. 't Is veel, maer niet Genoeg: dat m'eens door Christi kennis
De zonds bezoedeling, des werelts vuyligheydt
Ontvloden is geweest in vaste Deugds gewennis;
Of 't pad al heeft bekent dat ter gerechtheyt leyt.
29. 't Is veel, maer niet Genoegh: Dat Christus onze wercken,
Ons arbeyt, lijdzaemheyt, en vele deugdlijkhe'en
Al prijst: ja d'ijvering zo groot in ons kan mercken
Dat by en onder ons de qua'en niet zijn gele'en.
| |
[pagina 97]
| |
[3]0. 't Is veel, maer niet Genoegh: 't aenhooren, en niet hooren
Die als Gezanten Gods, doch valsch'lijck, komen aen;
Ofdat men, zonder zich aen lief of leet te stooren,
Veel heeft om Christi Naem lijdzamigh uyt-gestaen.
[3]1. Wat dan? Wat is Genoeg? De schoone Peerl' te koopen
Om alles wat men heeft: Al waer m'hem weet en kent
Den wegh van Christi Wet getrouwelijck te loopen,
En onbeweeghelijck op blijven tot den endt.
|
|