Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijZang: Helaes! vol bedrogh.
WErelt, met uw schijn
En vermomde dingen,
| |
[pagina 73]
| |
 Ach! hoe zeker zijn
Uw veranderingen!
Waer vind men in dy yet
Dat lang kan duren?
Op vreugd, volgt steeds verdriet;
Na lachen, truren:
De hoop' heeft staêg haer vreezen,
't Genieten, zijn benaut verlangen:
Al wat in u magh wezen,
Is met zijn Ydelheydt omvangen.
[2.] 't Bloempjen, dat nu staet,
Tot vermaeck van elcken,
Eer een uur om-gaet
Zal 't misschien verwelcken:
't Gediert dat d'oor vermaeckt
En zinght in blyheydt,
Weet niet hoe haest hem naeckt
Verlies van vryheydt:
Niets, dat een vaste uur heeft.
Licht meynt de mensch, door voorspoedt droncken,
Dat hy 't geluck in huur heeft:
Maer 't dooft snel uyt, dat snel kan voncken.
[3.] Laes! wat snelder keer
Nemen Aerdtsche staten!
| |
[pagina 74]
| |
Hoe vlack zijnze ne'er
Die noch korts hoogh zaten!
Die, eertijdts in gebiedt
Van Steed' en Landen,
Nu zijn gedaelt tot Niet,
Met smaet en schanden;
Die, (som) voor trouwe gangen
In haren last en moey'lijck slaven,
Nu moeten Wet ontfangen
Van die zy zelfs eerst Wetten gaven.
4. Ach! hoe doolt het hert
Dat zich hier laet binden,
En in enckel smert
Vaste vreugdt wil vinden:
Dat rust in onrust raept;
En wil door droomen,
Waer aen het zich vergaept,
Tot Ziel-heyl komen.
Maer (och!) wie kan bezinnen
Hoe dwaes die mensch zy van gedachten
Die, om een Niet te winnen,
't Een dat 'et Al is, niet wil achten?
5. Of ick schoon nu zwerf,
Eenzaem en verlaten,
Zonder landt of erf,
Steedts op vreemde straten:
Al wat vergaet en vliedt
Is niet van 't Mijne.
Hy mist ter Werelt niet
Die blijft by 't Zijne.
O! die in 't endt kan raken
In 't eeuwigh vreughden-huys zijns Heeren,
Al 's Werelts waen-vermaken
| |
[pagina 75]
| |
Wil zulcken Dienaer gaern ontbeeren.
6. Godt, die mijn Gezicht,
Door de held're stralen
Van uw Hemelsch Licht,
Hebt gevrijdt van dwalen,
En 'sWerelts valsch bedrogh
Klaer doen aenschouwen:
Laet my die oogen doch
Altijdt behouwen:
Op dat, als ick dit leven
Onzondigh leef in al mijn handel,
Het landt my wert gegeven
Daer ick nu met mijn geest vast wandel.
|
|