Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
AuteursrechtvrijII. Zang:
HOor na my, en merck ghy Volcken, al die adem is gegeven
Tot dit sterffelijcke Leven.
Hoor al t'saem, geen uytgezondert, 't zy of e'el of slecht van bloed,
't Zy of rijck of zonder goed.
| |
[pagina 69]
| |
[2.] Uyt mijn hert springt een fonteyne die de lippen op doet breken
En den mondt van wijsheydt spreken.
Goede dingen zal ick zingen; en een ongemeen geluydt
Zal men hooren van mijn Luyt.
[3.] Waerom zal ick, bang voor kommer, hert en zinnen zich doen rassen
Om veel goeds by een te tassen?
En my werpend' in de zonde van mijn booze we'er-party,
Wachten zulcken eyndt als hy?
[4.] Ziet het leven, doen, en wezen van de machtig' en geldt-rijcke,
Die zoo trots daer heenen strijcken;
Die zich op haer goedt vertrouwen; daer het hert zich op vergroft,
En de mondt het zwetst en poft:
[5.] Kan wel d'eene broeder d'ander, als hy nu de doodt ziet naken,
Trecken uyt des doodes kaken?
Daer en is in al de Werelt, als de doodt haer werck koomt doen,
Voor zijn leven geen rantsoen.
6. Want hy zelf, met al zijn schatten, al zijn goud- en zilver-hoopen,
Kan hem zelfs geen leven koopen.
't Mach wat slepen, t' mach wat dralen: evenwel, hy moet 'er aen.
Niemandt kan den doodt ontgaen.
7. Ziet de wijze; ziet de dwaze; ziet de menschen met malkander:
d'Een die sterft zoo wel als d'ander.
| |
[pagina 70]
| |
Hebben zy wat goedts of erven: zy be-erven maer een graf,
En een ander leeft'er af.
8. Z'hebben haer verheven huyzen, haer vermakelijcke hoeven,
En veel meer dan zy behoeven,
Somtijdts denckt'er 'thert met vreugde, somtijdts we'er met droefheydt a'n,
En nochtans men moet 'er van.
9. Z'hebben afkoomst en geslachten, eer en gunste by de menschen,
En schier alles watze wenschen.
Moght men 'teeuwelijck behouden, (denckt haer hert) o! dat waer fijn!
Maer 't moet al verlaten zijn.
10. Als de Lente van haer lusten (die al steedts nae 't eyndt gespoeyt heeft,
Over is, en uyt-gebloeyt heeft,
Sterven zy daer heen als beesten, daer geen leven meer voor is;
Eeuwigh wegh in duysternis.
11. Dat is immer groote dwaesheyt 't waerde leven zoo te enden
En zijns Zielen heyl te schenden.
Evenwel, die na haer komen, prijzen 't; en, als wel gedaen,
Zullen d'eygen gangen gaen.
12. Daerom ervenz' oock het zelve dat haer dwaze Ouders erven:
Zulcken leven, zulcken sterven.
In het graf verderftze, knaeghtze, schendtz' een doodt die over wint:
Als een wolf een schaep verslint.
| |
[pagina 71]
| |
[13.] Zy doch, die alzulcke dingen nooyt en pleeghden, nooyt en prezen,
Daer en zal 't zoo niet me'e wezen.
Eeuwigh rotten en verderven blijft den Goddeloozen by;
Maer haer, vreugd' en heerschappy:
14. Heerschappy en vreugd: wiens zoetheyt in 't genieten over-zoet is,
Ia zoo lustigh voor 't gemoedt is
Als den neus het lieflijck geurtje dat vroegh in den dageraet
Uyt het dauwig kruytjen gaet.
15. Wat magh 't een godlooze baten, niet te zijn en veel te schijnen?
Zijnen schijn moet doch verdwijnen.
Schoont' en kracht zal hem begeven. hy moet varen daer 't al vaert:
Van het prachtigh huys, in d'Aerd.
16. Maer de Heer (dat 's mijn vertrouwen) zal het eynde der onvromen
Over my niet laten komen;
Maer zal mijnen geest bewaren, dat ick, van 't verderven vry,
Mijne doodt geen doodt en zy.
17. Ziet ghy eenigh mensch berijcken en in eere hoogh op-voeren:
Laet uw Ziel dat niet ontroeren.
Ziet ghy zijnen stamme bloeyen, en dat hy verheven wert:
Gadert u geen nijdt in 't hert.
18. d'Uur van sterven is gekomen. Wat zal hy met 't goedt bedrijven?
Hy moet wegh, en 't goedt zal blijven.
| |
[pagina 72]
| |
Van zijn schatten, van zijn erven, volght hem niets, noch kleyn noch groot,
En met hem is't alles doodt.
19. 't Is wel zoo, terwijl hy leven, en, door weeldigh zich te toeven,
'sLevens lusten noch magh proeven,
Zal hy daer op zich verstroosten; en te staen na lijfs vermaeck,
Roemen als een fraeye zaeck?
20. Maer wat helpt 'et, als hy, dwaze, 't pad des doods zal moeten treden,
Even als zijn Vaders deden?
Als hy' t'zamen met dit leven, in zijn oog zoo goet en zoet,
Eeuwigh 't licht ontbeeren moet?
21. Kort: Heeft yemandt goedt of erve, maer geen wijsheydt in zijn zaken
Om na beter goedt te haken:
Zoo verscheydt hy uyt dit leven even als het vee verscheydt:
Zonder Deugd en Zaligheydt.
|
|