Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 24]
| |
Zang: Als op 't voor-gaende.V.
HEt best heb ick verkoren,
Dies is mijn hert verblijdt:
Veel lust is hem geboren
Die zijn Quel-lust is quijt.
Geen tonge, die de zoetheydt
En vreugd' ooyt sprack of riedt,
Die om en in 't gemoedt leyt
Daer die deur recht geschiedt.
2. Maer met wat vreugden-stroomen
Wort na de ziel vervult,
Die van Deugd ingenomen
En innerlijck door-zult't,
Van quaedt en zondt gescheyden,
Nu een is met haer Godt,
En doorgeweldt noch vleyden
Af-treedt van zijn gebodt.
3. Wat Vreugdt zie ick my moeten
Nu ick ben op het padt
Dat toe end' a'n de voeten
Recht brengt na Godes stadt!
Van 't Aerdtsch ben ick ontbonden;
Mijn Godt en ick zijn een:
Sterf ick maer steeds der zonde,
De bandt kan nooyt ontween.
4. O dubbel, dubbel-zalig
Die zoo hier is gepaert!
| |
[pagina 25]
| |
Wat tong is zoo schoon-talig
Die immer na zijn waerd,
[Kan] na zijn waerd uyt-spreken
De zoetheydt van dien bandt
[Die] ons, voor vrees van breken,
Godts Geest laet tot een pandt?
[5. M]ijn Godt, die, mijns gedachtigh,
Voor eerst my hier verkleent,
[En] na met u zoo krachtigh.
Hebt door uw woordt vereent,
[M]aeck dezen grooten zegen
Geduurzaem over my,
Tot dat ick, op gestegen,
In wezen by u zy.
6. Wilt, Heyligh Godt, my toonen
En doen bemercken klaer
Of yet in my mocht woonen
Dat u noch tegen waer:
Noch waer, of worden konde;
Op dat ick 't flux uyt-roê,
En geener zonden wonde
Bedeckt in 't hert en voê.
|
|