Stichtelijcke rijmen

[Waerom was het, o mijn ziele]

Zang: Als op't voorgaende. Oock aldus.

III.

WAerom was het, o mijn ziele,

Daer ghy Hemels waert,

Dat uw lusten noch zo vielen

Na de

[p. 21]

snoode Aerd?
Gy aenvingt wel 't aenschouwen;

Maer noch niet klaer genoeg:

Gy schepten 'sheyls vertrouwen;

Maer 't was noch wat te vroegh.

2. Ghy zaegt wel het Land van Vrede,

Als door eenen mist;

Maer op 't padt dat ghy moest treden,

Was niet wel gegist;

Ghy woud, door weynigh leerens,

Licht weten wat het zy.

Wat anders is van veerens,

Wat anders van na-by.

3. Zoo langh God de aerdtsche zaken

Noch in voorspoedt liet,

Hoorden gy wel van verzaken,

Maer verstondt het niet;

Door zwacken lust gedreven,

Bestondt ghy somtijdts wat,

En woud wel over-geven,

Maer niet al wat ghy had:

4. Door gebreck van wel te weten

Wat zulck heyl aen-langht,

Fantaseerd' ick my een keten

Van't geen niet t'saem hanght:

Ick wou' twee dingen knoopen

Waer aen geen knoopen is;

Twee wegen teffens loopen,

Maer liepze beyde mis.

5. 't Hert, tot tweederley genegen,

[p. 22]

 

Stondt staêgh wanckelijck:

 

't Een was 't ander in de wege:

 

't Eeuw'g 't Verganckelijck.

 

Het Aerdtsch met vlijt te zoecken,

 

Was niet vol-uyt mijn zin;

 

Het Hemelsch te bekloecken,

 

Belette d'aerdtsche minn'.

 

6. Dus na beyden zoekend', zocht ick

 

Geen van beyden wel:

 

Van 't vergeefsche zoecken brocht ick

 

Niet dan hert-gequel.

 

'k Sloegh acht wat and're zeyden;

 

Doch al haer troost was windt:

 

Laes! die my wilden leyden,

 

Die waren zelver blindt.