Stichtelijcke rijmen
(1660)–Dirk Rafaelsz. Camphuysen–
Auteursrechtvrij
[pagina 19]
| |
Zang: Als op 't voorgaende. Oock aldus. II.
DUs aenving ik vast met vreugden,
En (gelijk 't my scheen)
Ging, langs't rechte pad der deugden,
Naer het leven heen.
Nochtans (hoe't was) inwendig
Had noch de ziel geen vre'e;
Ik voelde my ellendig,
Maer wist niet wie 't my de'e.
2. Als het hert' had 't geen 't begeerden,
Was het noch al yet;
Maer alz' haren wensch ontbeerden,
Had de Ziel verdriet,
't Hert wou' wel deugd beminnen,
Zoo lang 't geen Tegen vondt:
't Scheen wel te staen van binnen
Als 't wel van buyten stondt.
3. Van het grof vermaeck der zonden,
Die de Wer'lt zelfs laeckt,
Was de Ziele wel ontbonden
En niet in vermaeckt:
| |
[pagina 20]
| |
Maer 's vleeschs subtijle lusten,
En menn'gerley begeert,
Die 't hert meest kan ontrusten,
Was noch niet al geweert.
4. En hoe Godt nu diepe stroomen
Van zwaer ongeval,
Van ellend' en kruys liet komen,
Laes! was 't niet-met-al;
De nevels die verdweenen;
Allencken vandt de Ziel
Dat zy niet was dat gene
Daer zy zich eerst voor hiel.
5. Liefde tot het zaligh leven
Had in't hert wel ste'e,
Maer de aerdtsche Liefd' (gebleven)
Woond' en was 'er me'e:
De Ziel wou' gaern na boven;
Midts datz' oock hier troost vandt.
Het hert wou' wel gelooven,
Maer zocht op aerden pandt.
|
|