Uit het leven voor het leven. Deel 1

[p. 159]

Uitgeknipt.

Voor hoeveel modderspatten en straatvuil, voor hoeveel uitglijden en wankelen, wie weet voor hoe menig smartelijken val wij gespaard zouden blijven, indien wij maar een weinig, o, al was het slechts vijf duim, boven de aardkorst konden zweven! Ons lichaam belet ons dat. Maar onze ziel kan zich toch verheffen boven het geestelijke slijk en de struikelblokken, die zij op haren weg ontmoet.

Elk lichamelijk of aardsch lijden kan strekken om het bewustzijn in ons te verlevendigen dat wij een geest hebben, die onafhankelijk is van onze ellende; want te midden van deze aardsche duisternis kan hij zich koesteren in de zon der eeuwigheid.

Het onsterfelijke in ons begint zich onder het lijden af te scheiden van het sterfelijke dat slechts uitwendig is.

Het is door ons hart dat wij de eeuwigheid beërven.

Nathaniël Hawthorne.

[p. 160]

Achttien eeuwen heeft het Christendom bestaan; de ongeloovigen zelfs belijden het, dat de christelijke zedeleer elke andere verre achter zich laat. Maar waar is de maatschappij die haar betracht en eerbiedigt? Gedurende al die eeuwen is er over het Christendom gedacht, gesproken en geschreven. Wanneer zal het eens in het leven treden? Zou het niet eindelijk tijd worden daaraan te beginnen?

Het Christendom is eene opvoeding ten leven, en het leven is een voortgaande ontwikkeling.

Pruijs van der Hoeven.

Meer dan ooit is het noodig dat men den mensch het ideaal voorhoude - de spiegel Gods aanschijn weerkaatse.

Victor Hugo.

Waar is ooit een huis zoo groot gebouwd, dat er twee gezinnen volkomen gelukkig in zouden kunnen leven?

Fanny Fern.