Toe moi powisi / twee schone pauwen
In dit gedicht valt 't woord wisi. Wisi kan worden vertaald met betoveren, beheksen. Wisi is eigenlijk het gebruik van kwade magie, het is dus een negatief geladen begrip. Hier krijgt wisi iets van: mooi worden tegen wil en dank, kwade magie die in z'n werking positief uitvalt. Het is geen kwestie van beheksen of betoveren, maar beheksen en betoveren tegelijk!
De taal waarin deze gedichten zijn geschreven is het Sranan Tongo (oorspr. Nengre Tongo = Neger-Engels). Het Sranan Tongo door mij in deze gedichten gebezigd, is veel dieper en zuiverder dan men het tegenwoordig gebruikt. Let op het z.g. monosyllabische karakter ervan. Dat wil zeggen, populair uitgedrukt: het heeft korte woorden met korte lettergrepen van veelal één klinker met één medeklinker.
De powisi is eigenlijk geen pauw (pauw = paw) maar een vogel die behoort tot de hoenderachtigen. Het is dus een soort kalkoen (Crax alector), die lijkt op een soort pauw.
In dit gedicht is duidelijk sprake van identiteitsverwisseling. Er is sprake van een soort cirkelgang in de natuur, een gang van bezield naar onbezield, van onbezield naar bezield (= ademend) en van bezield naar abstrakt: steeds iets van een hogere orde, tot de cirkel is gesloten. Dus: persoon = struikgewas (boom) = pauw = powesie = persoon. In de orale powesie van de negers in Suriname schijnt twee een bizondere rol te spelen (dwz. verdubbeling, iets heeft altijd twee aspekten, het paarsgewijze aangeven v. dingen etc.). Let ook op de wisselingen in ritme.
Auteursrechtelijk beschermd