wat bou, wat bosk, dan wurdt Fryslân ien grutte stienpûst.’ Mar nee, neat fan dat alles, se seit:
‘Heeft u de brief bij u?’
‘Hokker brief!’
‘Die wij u gestuurd hebben.’
‘Dêr't yn stiet dat de fergunning klear leit? No hjir is er, asjebleaft.’
De gemeentejuffer hellet it brief út 'e slúf en besjocht him.
‘Dit kan zo niet.’
‘Is der wat mis?’
‘Die brief is onleesbaar.’
‘Is dat sa? Ik hie der oars gjin swierrichheden mei.’
‘Dat zullen wij moeten veranderen.’
‘Jo dogge mar, as ik de fergunning mar krij.’
‘Geen sprake van, eerst de formaliteiten in orde. Ik zal een nieuwe brief laten maken. U krijgt nog wel bericht.’
‘No moat it net mâlder! Yn dat brief stiet swart op wyt dat ik fan hjoed ôf de fergunning ophelje kin.’
‘Dat kan ik er niet uit lezen.’
‘Jim ha it oars sels skreaun.’
‘Toen die brief geschreven werd kon het nog zo, maar nu niet meer.’
‘Mar wat is der dan yn fredesnamme mis mei dat brief.’
‘De taal deugt niet.’
‘Doocht de taal net?’
‘Het mag niet meer in het Fries.’
‘Kristensielen noch oan ta, om my dogge jim it yn it Arabysk, mar ik wol dy fergunning no ha.’
‘Onmogelijk!’
‘No moatte jo ris goed nei my harkje juffer, as ik dy
Auteursrechtelijk beschermd