Shit my mar lek

[p. 57]

Acht

Fryslân 1	Fryslân 2
‘Jo wolle meidwaan oan ús	‘Jo wolle meidwaan oan ús
telefoanspultsje?’	telefoanspultsje?’
‘Ja.’	‘Jawis wat oars.’
‘Jo hawwe josels opjûn?’	‘Jo hawwe josels opjûn?’
‘Nee.’	‘Wat oars.’
‘In oarenien hat it dien?’	‘No ja, in oarenien...’
‘Ja.’	‘Jo ha gelyk, de frou byge-
‘Jo frou?’	lyks.’
‘Ja.’	‘Krekt.’
‘Jo witte wat de bedoeling	‘Of ien fan 'e bern.’
is?’	‘No sa.’
‘Ja.’	‘Of de buorfrou.’
‘Sil ik it foar de wissich-	‘Jawis.’
heid noch in kear útlizze?’	‘De buorman kin ek noch.’
‘As dat soe kinne.’	‘Alwer gelyk.’
‘Tsjaka!’	‘Ien fan 'e bern fan 'e buor-
‘Tsjaka?’	lju hie ek noch kinnen.’
‘Jawis, dat rop ik as jo in	‘Gjin spiker tusken te
flater meitsje. Jo seinen as krijen,	mar no wat oars, jo
dat soe kinnne en dat moat	witte wat de bedoeling is?
wêze: as dat kinne soe. Mar	Of sil ik it foar de wissich-
jo hawwe gelok, wy wienen	heid noch in kear útlizze?’
noch net úteinset. Is it jo	‘Folgens my is dat net noa-
dúdlik?’	dich.’
‘Ja.’	‘Tsjaka!’
‘Gjin fragen mear?’	‘Makke ik in flater?’
‘Nee.’	‘Jo seinen folgens my en

[p. 58]

‘Dan begjinne wy no. Jo	dat moat neffens my wêze.’
wenje yn Fryslân?’	‘Jo ha gelyk, mar ik moat jo
‘Ja.’	wat bekenne, ik die it mei
‘Ha jo wolris bûten Fryslân	opset sin.’
west?’	‘Jo woenen witte oft ik wol
‘Nee.’	op skerp stie? No dat stean
‘Ek net mei fakânsje?’	ik!’
‘Nee.’	‘Ik ek.’
‘Gean jim der wolris in dei	‘Sille wy dan mar begjinne?
tuskenút?’	Neffens my snappe...’
‘Ja.’	‘Tsjaka!’
‘Meie wy ek freegje wêr't	‘Tsjaka?’
jimme dan hinne gean?’	‘Jo sizze snappe en dat
‘Nee.’	moat begripe wêze.’
‘Jo binne net lang fan stof.’	‘Binne jo dêr wol wis fan?
‘Nee.’	Folgens my...’
‘Hat dat altyd sa west?’	‘Tsjaka!’
‘Ja.’	‘Wer wat mis?’
‘Noait ris oanstriid...’	‘No sizze jo it sels.’
‘Nee.’	‘Wat sei ik dan?’
‘Mei ik riede wat jo foar de	‘Jo seinen folgens my.’
kost dogge?’	‘Jo meitsje my ek yn 'e
‘Ja.’	war: jo draaie de boel om,
‘Jo binne abbekaat.’	jo dogge of binne jo de
‘Nee.’	spullieder en ik de kandi-
‘Skoalmaster.’	daat. En it is oarsom. Jo
‘Nee.’	moatte my net steeds...’
‘Hear ik jo laitsjen?’	‘Tsjaka!’
‘Ja.’	‘No dogge jo it wer.’
‘Ik pleagje jo mar wat. Jo	‘Ja mar jo sizze steeds.’
binne boer, is't net sa?’	‘Sei ik dat?’

[p. 59]

‘Ja.’	‘Jawis wat oars.’
‘No binne der hinneboeren,	‘No goed, mar...’
bargeboeren, bouboeren,	‘Jo ha de lieding en dêr
heareboeren, keuterboeren,	moat ik net hieltyd yn
ha ha en molkboeren.’	omreagje.’
‘Komme jo yn dat rychje	‘Krekt, sille wy dan mar
foar?’	fierder gean?’
‘Nee.’	‘Bêst.’
‘Dan binne jo greidboer,	‘Jo binne der helemaal...’
want dy haw ik noch net ne-	‘Tsjaka!’
amd.’	‘Tsjaka?’
‘Ja.’	‘Jo seinen helemaal... no ja,
‘Ha jo ek hobby's?’	lit mar.’
‘Ja.’	‘Jo wienen wer eefkes
‘Mei ik freegje hokker?’	ferkeard bezich.’
‘Nee.’	‘Tsjaka!’
‘Sjogge jo in soad nei de	‘Tsjaka?’
televyzje?’	‘Bezich..., moat dat...’
‘Nee.’	‘Wy begjinne oernij.’
‘Wol nei it nijs tink?’	‘Tsjaka!’
‘Ja.’	‘It is wol slim mei jo, jo
‘Giet de televyzje nei it nijs	roppe no ek al tsjaka as der
wer út?’	neat te rêden is.’
‘Nee.’	‘Mar jo seinen oernij..., dat
‘De frou fansels en de	moat dochs opnij of op 'e
bern.’	nij...’
‘Ja.’	‘Ik hie it net yn 'e rekken.
‘Ha jim bern?’	Jo hâlde my in spigel foar.’
‘Ja.’	‘Tsjaka!’
‘Kinne jo wat oer de bern	‘Stil mar, ik wit it: spegel.’
fertelle?’	‘Ik moat jo wer wat beken-

[p. 60]

‘Nee.’	ne. Ik kin der neat oan
‘Dat giet ús neat oan?’	dwaan.’
‘Nee.’	‘Wêr neat oan?’
‘Ha jo wolris wat mei de	‘Oan dat tsjaka roppen, it is
frou te bepraten?’	in sykte en dat is jo skuld.’
‘Ja.’	‘Myn skuld? Fertel op!’
‘Meie wy ek freegje wat jo	‘Ik harkje altyd nei jo pro-
mei de frou beprate?’	gramma. Ik bin tûk wurden
‘Nee.’	yn it opspoaren fan flaters.
‘Ek dat giet ús neat oan?’	Tsjaka leit my foaroan yn 'e
‘Nee.’	mûle. Ik bin troch jo pro-
‘Lêze jo wolris in boek?’	gramma kondisjonearre. Se
‘Nee.’	neame my no oeral Jan
‘Gjin tiid?’	Tsjaka.’
‘Nee.’	‘Dat is net bêst, jo moatte
‘Mar de krante, dy lêze jo	hulp...’
wol?’	‘Tsjaka!’
‘Ja.’	‘Tsjaka?’
‘De ûngelokken?’	‘Hulp, moat dat net help...’
‘Ja.’	‘Krekt, jo ha help nedich,
‘En de polityk?’	duskundige help.’
‘Nee.’	‘Tsjaka! Saakkundige
‘De deadsberjochten?’	help.’
‘Ja.’	‘Dat is in hyperkorreksje,
‘Mei ik jo freegje wat jo	deskundich mei ek, sjoch
noch mear lêze?’	mar yn it wurdeboek.’
‘Ja.’	‘Tsjaka! Wurdboek...’
‘Wat lêze jo noch mear? Jo	‘No ja, hoe't it ek sit, der
hoege jo net te beheinen,	moat wat gebeore.’
praat mar ta. Och....dêr giet	‘Tsjaka. Der moat wat bar-
de skille. Mar jo hawwe it	re.’

[p. 61]

der of switten: jo ha gjin	‘Krekt, dat fyn ik ek, mar...
inkele flater makke. Jo	och dêr giet de skille. Wat
hearre ta de geve Fryskpra-	jammer!’
ters. En dy binne der net sa-	‘Tsjaka!’
folle mear. Mei ik jo freegje	‘Wat spitich.’
hoe't jo dat fine?’	‘Spitich wat?’
‘Ja.’	‘Dat de skille giet. Wy bin-
‘Hoe fine jo dat?’	ne al fiif minuten bezich.’
‘Leuk.’	‘Tsjakaaaaaaaaaaaaa!’

[p. 62]