Shit my mar lek (1998)

Shit my mar lek

(1998)–Meindert Bylsma– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 22]
Fjouwer Wylst ynspekteur Alberda noch yn 'e shit sit en juffer Jacqueline it jammer fynt, stean twa famkes mei de holle yn 'e nekke nei in hiele grutte plant te sjen. ‘It is in reuzeplant.’ ‘Ja, mei reuzeblommen.’ ‘Moatst der net oankomme.’ ‘Wol de reus dat net lije?’ ‘Hy is fergiftich.’ ‘Hoe witsto dat?’ ‘Dat seit ús mem.’ ‘En as ik der no al oankom?’ ‘Dan krijst rare plakken.’ ‘Wurdst dan siik?’ ‘Ik tink it wol.’ ‘Giest dan dea?’ ‘Ik tink it wol.’ Stilte: de dea moat eefkes ferwurke wurde. Eefkes mar. ‘Soe it syn echte namme wêze?’ ‘Hoe echte namme?’ ‘No reuzeplant.’ ‘Hy hyt oars.’ ‘O ja?’ ‘Ja!’ ‘Hoe dan?’ ‘Beareklau.’ ‘Hoe witsto dat?’ ‘Fan ús mem.’ ‘Hat se dat sels sein?’ ‘Ja, dat hat se sels sein.’
[pagina 23]
‘Wêrom beareklau?’ ‘Dat wit ik net.’ ‘Soe in bear him mei syn klauwen plante ha?’ ‘Bearen kinne net planten plantsje.’ ‘O nee?’ ‘Nee, dêr ha se te grutte klauwen foar.’ ‘Dat is sa.’ ‘Wol sabeare.’ ‘Ja, wol sabeare.’ ‘Dan hat in sabeare bear it dien.’ De beide bekjes binne wer eefkes stil: in sa-beare-bear, samar in dûbele bear. Dêr moat eefkes oer neitocht wurde. ‘Se kinne dy plant ek wol gewoan nei in bear neamd hawwe.’ ‘Dan hie it beareplant west.’ ‘Ja, dat is sa.’ ‘Ik sjoch noch wol in plant dy't nei in bist neamd is.’ ‘O ja? Wêr dan?’ ‘No dêr.’ ‘Ik sjoch hielendal gjin bisteblom.’ ‘O nee?’ ‘Nee!’ ‘Ik sjoch wol tsien.’ ‘Wêr dan!’ ‘No dêre, dy lytse wite.’ ‘Dy ha gjin bistenamme.’ ‘O nee?’ ‘Nee, want dat binne madelyfjes.’ ‘Dat binne koweblomkes.’ ‘Wa seit dat?’ ‘Us mem.’
[pagina 24]
‘En ús mem seit dat it madelyfjes binne.’ Stilte, wat langer as niis. Mar doe wie der ek gjin ferskil fan miening. Der hinget no in bewyske fan spanning tusken har yn. Dy saksearret rillegau wer. ‘En dêr groeie ek bisteblommen.’ ‘Wêre?’ ‘Dêre, dy giele, dat binne hynsteblommen.’ ‘Dat binne paardeblommen.’ ‘No, dan binne it dochs bisteblommen!’ ‘Dat is sa.’ ‘Ja dat is sa.’ Bliid dat se it wer iens binne, keutelje se tsjotterjend fierder, oant it folgjende obstakel. ‘No sjoch ik al wer in hiel soad bisteblommen.’ ‘In hiel soad?’ ‘Ja dêre, skieppeblommen en bargeblommen.’ ‘Dat binne wite klavers en reade klavers.’ ‘O ja?’ ‘Ja, dat seit ús mem altyd.’ ‘En ús mem seit fan skieppeblommen en bargeblommen.’ It petear heakket wer. De iene sjocht nei de oare en de oare nei de iene. Dan seit de iene: ‘Wolst ek in dropke?’ en de oare hâldt de hân op.
[pagina 25]

Vorige Volgende