Lijkrede uitgesproken bij het graf van mr. Désireé Wauters
Mijnheren,
Het is met een gevoel van grote droefheid in het hart, dat ik hier bij dit zo vroeg geopend graf kom staan, om in name van de letterkundige kring ‘Le Caveau’ en ook in mijn eigen naam, als vriend, aan onze diepbetreurde gezel, mijnheer Désiré Wauters, een laatste hulde te brengen.
Het is mijn doel niet hier in een breedvoerige levensbeschrijving van de duurbare overledene te treden, anderen zullen dit doen. Ik wil er alleenlijk op wijzen dat hij een braaf en vredelievend mens was, die bemind en geëerbiedigd werd van alwie hem kende. Werd hij daarvoor beloond?... Neen! Lijden zonder dat hij het verdiende... sterven zonder klachten in de mond, zulks is zijn levenslot geweest. God, indien er een is, vergoede hem hierna voor zijn folteringen.
Oprechte rouw en spijt bemint en zoekt de nederige graven. Op het uwe, mijn vriend, zullen wij geen pronkend monument ter nagedachtenis oprichten. Onze hulde is deze eenvoudige kroon, door de hand van de bedrukte vriendschap op uw laatste rustplaats neergelegd.
Rust zacht, vriend Désiré, en vaarwel. Eeuwig zullen wij uw aandenken bewaren!
Auteursrechtelijk beschermd