Proloog
Het was koud, er was veel sneeuw gevallen in Vlaanderen en Cyriel Buysse is een zonnekind! Zijn wij dat niet allen min of meer geworden... vooral na de sombere oorlogsjaren? Het leven heeft ons zoveel impressionabeler gemaakt dan voorheen. Ik was moe van de snerpende, huilende noordoostenwind in Holland en ons sympathiek vriendinnetje uit Engeland snakte om weg te komen van de regen, de dagelijkse grauwe luchten. Is het dan een wonder dat wij elkander alle drie verwelkomden als drie kinderen die bijna niet kunnen wachten op wat komen zou: een heerlijk avontuur naar landen ons nog onbekend... naar Spanje, het land van Cervantes en Velasquez... Marokko, het land van de ‘bled’ en fiere Arabieren! En vooral verlangden wij naar die streken waar de zon heerst en waar alles wat te drukkend en te zwaar is uit ons gemoed zou wijken in de vreugdetinteling van blauwe hemel en van koesterende, hete stralen! ‘Weg gaan wij; op reis!’ lachten wij elkander toe. En in die woorden lag een toverkracht!
Auteursrechtelijk beschermd